73
дамитын уыттану белгілерін әйгілендіреді. Жаңа туған
нәрестелер мен егде адамдарда бұдан ми ісінуі дамуы
мүмкін.
Көптеген дәрілердің микромомалық тотығуын гистаминнің
Н
2
– рецептор- ларының тежегіштері (циметидин т.б.)
бәсеңсітеді. Сондықтан хинидин мен циметидинді бірге
қабылдағанда организмнің тіндері мен қанында хинидиннің
мөлшері
40%-ға
көбейеді.
Циметидин
теофиллиннің
организмде ыдыратылуы мен одан сыртқа шығарылуын 2,5 есе
баяулатады.
Гентамицин бүйрек арқылы сыртқа шығарылу кезінде
фуросемидпен
өзара
әрекеттесіп,
қан
сұйығында
фуросемидтің деңгейін бірнеше есе арттырады. Содан оның
әсерінен саңыраулық және, жүрек ырғағының бұзылыстарына
әкелетін, ауыр гипокалиемия дамиды.
Салицилаттар мен сульфаниламидтер несептің қышқылдығын
арттырып, метотрексаттың несеппен шығарылуын азайтады.
Содан ол организмде ұзақ сақталып, бауырдың беріштенуі,
панцитопения, анорексия, іш өтулер дамуына әкеледі.
Дәрілердің
уытты
әсерлері
организмнің
даралық
реактивтілігінің ерекшеліктеріне байланысты дамуы да
ықтимал. Олардың дамуында, жоғарыда келтірілген бауыр мен
бүйрек қызметтерінің жеткіліксіздігінен басқа, адамның
тұқым қуалаушылығына қарай дәрілердің фармакологиялық
өзгеру ерекшеліктері де маңызды орын алады. Содан олардың
организмде
ыдыратылу
жылдамдығы
әртүрлі
болады.
Адамдардың арасында дәрілерді «шапшаң тотықтыратын» және
«шабан тотықтыратын» топтар кездеседі. Ақ нәсілді
адамдардың 5-9%-да дәрінің ферменттік тотығуы өте баяу
өтеді. Сол себепті дәрі организмге қауіп төндіретін
мөлшерлерде жиналып қалуы мүмкін.
Достарыңызбен бөлісу: