340
деп есептелді.
Қазіргі
кҥні
«аллергиялық
серпілістер»
деген
атаусӛзбен қатар «жоғары сезімталдық» деген атаусӛзде кең
тараған. Осыған байланысты аллергиялық серпілістерді дереу
дамитын жоғары сезімталдық (ДДЖС) және баяу дамитын жоғары
сезімталдық (БДЖС) деп ажыратады.
1968 жылы П. Джелл, Р. Кумбс аллергиялық серпілістерді
тӛрт тҥрге ажыратты:
●
аллергиялық
серпілістердің
анафилаксиялық
(реагиндік) I-тҥрі;
● аллергиялық серпілістердің цитотоксиндік II-тҥрі;
●
аллергиялық
серпілістердің
иммундық
кешендік
(комплекстік) III-тҥрі;
● аллергиялық серпілістердің жасушалардың қатысуымен
дамитын IV-тҥрі. Бҧлардың бірінші ҥш тҥрлері ДДЖС-қа,
тӛртінші тҥрі БДЖС-қа жатады. Кӛптеген аллергиялық аурулар
дамуында бірнеше тҥрлері біріккен тҥрде байқалады.
Мәселен, анафилаксиялық сілейме (шок) дамуында I-ші және
III-ші тҥрлері, аутоиммундық аурулар кезінде II-ші және
IV-ші тҥрлері бірігіп кездеседі.
Сонымен бірге бҥгінгі кҥні иммундық бҥліністердің
антирецепторлық V-ші тҥрін ажыратады. Бҧл кезде жасуша
мембраналарындағы рецепторларға (β-адренорецепторларға,
ацетилхолиндік,
инсулиндік
немесе
тиреотропиндік
рецепторларға)
қарсы
антиденелер
(негізінен
IgG)
ӛндірілуінен олардың қызметтері бҧзылады. Рецепторлар мен
антиденелер байланысудан бҧл рецепторлардың қызметтері
артып кетуі немесе, керісінше, тӛмендеп кетуі мҥмкін.
Осыдан аутоиммундық бҥліністер дамып, қантты диабет,
тиреоидит т.с.с дерттер байқалады.
Достарыңызбен бөлісу: