былайша айтқанда , дифференциалдық теңдеулер теориясын қолдануды талап етеді. Айталық , динамикалық система үш денеден тұратын болсын, және олардың біреуі мардымсыз кішкентай болсы. Атап айтқанда , орнықтылық теориясын физика мәселелерінде Л.И. Мандельштам өзінің еңбектерінде тербелістер теориясын зерттеуге қолданды. Оның шешуі былай : 1) Жердің өзіне тарту өрісі жазық параллель және 2) аэродинамикалық күштер атмосфераның жоғарғы қабатындағы ауаның кедергі күштері жоқ деген ұйғарулар (болжаулар) жасау керек. Мәселен , құлаштап лақтырылған тастың мылтықтан немесе зеңбіректен атылған оқтың траекториялары парабола болады. Еске сала кететін бір мәселе: ракета да, корабль де бірден жоғарыда айтылған жылдамдықтарға (космостық жылдамдықтарға) ие болмайды. Сонымен, ракета Жер бетінен көтерілгенде оның жылдамдығы оқтың жылдамдығынан көп болмайды. Дегенмен , математикалық машинаның ролін айқын түрде елестету үшін бірнеше мысалдар келтірейік. Мұндай идеялардың тууына себеп мынау: жарықтың таралу жылдамдығы секундына 300 000 километр. Бір сөзбен айтқанда , материалды нүктенің қозғалыс заңын табу деген мәселе дифференциалдық теңдеудің шешуін табу деген сөз. Екінші жағынан , осы заңдарға сүйеніп дифференциалдық теңдеулердің көмегімен Ньютон планеталарды қозғалысқа келтіретін қандай күштер екенін тапты. А.М. Ляпуновтың қалдырған ғылыми мұрасын, оның әдістерін терең зерттеу, онан әрі дамыту қаіргі дәуірдегі механиканың өте маңызды мәселелердің бірі
