Стильдік мақсатта жұмсалған синтаксистік құрылымдарға
назар аударалық:
Алтайдың аязды қысында, суық автобуста тоңып отырған
екі жас жолаушының диалогі төмендегідей:
Менің осындай мүшкіл халімді сезді ме, қыз:
-
Пима киіп шықпаған екенсіз, – деді.
-
Сол құрғырың жоқ қой.
-
Не? Ақша ма, пима ма?
- Екеуі де.
- Түрмеден босап шығып па едіңіз? – Әзілдеді ме, шыны
ма – айыра алмадым…
- Не десем екен… Алматы жылы болған соң…
- Ә, түсінікті. Бұдан былай есіңізде болсын, Алтай,
Алматы емес, қатал.
- Өзің қайдан келесің?
- Мен де Алматыдан.
- Оқисың ба?
- Иә.
- Қайда?
- Қыздар институтында.
- Факультеті?
- Тіл-әдебиет.
- Қайда барасың?
- «Өркен» аулына
(О. Бөкеев).
Бұл жерде диалогтің қысқа сөйлемдермен (көбі толымсыз
деп аталатын бастауыш, баяндауыш немесе өзге сөйлем мүше-
лері түсіріліп айтылған конструкциялармен) берілуі, біріншіден,
тоңып, берекелері қашып отырған адамдар үшін нанымды, шы-
найы болса, екіншіден, әңгімелесушілердің бірі журналист (қыс-
қа сұрақтар қойып, сұхбат алып дағдыланған) болғандығына
байланысты туған стильдік құбылыс.
Достарыңызбен бөлісу: