Арман пв баспасы

142
– Байы да бар, ба қу аты да бар. Сор лы емес. Мы са лы, анау Жа сыл кент те гі 
Же ңіс күл ді ал. Үш ба ла сы үш фир ма ұс тай ды. Бір ке лі ні – бан кир. Же ңіс күл 
өзі міз дің жиен қа рын да сы мыз ғой. Жа қын да Лон дон ға ба рып қайт ты. Мек ке ге 
қа жы лық қа ба рып кел ген. Ол үшін бір мың дол лар, піш ту, ше міш ке шақ қан 
құр лы емес. Со ның өзі-ақ рес то ран ның жар ты ақы сын ат қа ра ды... – деп екі-
ле ніп, ек пін деп ба рып, әрең тоқ та ды.
Бір, екі жас үл кен ді гі бар, май дан гер не ме ре аға сы Тө кең қат ты ой ла нып, 
ба сын ұс тап, оты рып-оты рып:
– Қай дам, – де ді. – Қай рес то ран ды ал мақ шы сың?
– Қай рес то ран бо лу шы еді – «Ас пан тау»! Қа ла да ғы ең мық ты сы сол.
Тө кең ба сын шай қа ды.
Бұл әң гі ме нің ке й іп ке рі де мұ рын ас тын да ғы өз қи сы ны на өзі сен ген, ғұ ла-
ма Абай ата мыз айт қан дай, «мақ тан шақ, бе кер мал шаш пақ тың» ке бін ки ген 
тип тік ке йіп кер. Той жа сау ға қал та сы жұ қа. Алай да ағай ын-ту ыс та ры нан қа-
лып қой мау үшін дүр кі ре тіп той жа са ғы сы ке ле ді. «Той шы ғы ны қо нақ тар дың 
әкел ген ақ ша сы мен жа бы ла ды, тіп ті өзі ме де қа ла ды» де ген іш кі есе бі бо ла ды. 
Сөйт іп тәуе кел ге ба рып, 300–400-дей адам ды ша қы ра ды. Алай да еш кім ман-
ды тып ақ ша бер мей ді де, той ха на ға қа рыз бо лып қа ла ды.
Әң гі ме сю же ті адам бой ын да ғы қа на ғат сыз дық ты, аң ғал дық ты әш ке ре 
ету ге құ рыл ған. Осын дай жа ман әре кет тер ден ау лақ бо лу ға үн де ген ав тор дың 
өмір дің өзек ті мә се ле сі не бей-жай қа рай ал ма ға нын бай қай мыз.

жүктеу/скачать 3,91 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: