Ақырет қандай əлем?
Адам баласы қияметте қайта тірілгенде бұрынғы дүние-мүлкі, үй-
жайы, барлық жағдайы қайта алдынан шықпайды. Өзі білетін үйі,
туған жері, бүкіл əлемнің бірде-бір белгісі қалмайды. Көк аспаннан
жұлдыздарды, Ай мен Күнді де таппайсыз. Бұл бұрын-соңды көрмеген
басқа бір əлем. Бұл əлемнің аты – ақырет. Ақырет мəңгі жалғасады.
Осы тақырыпты жазу маған оңайға түспеді. Себебі өзімнің жағдайым
қалай боларын білмей тұрып, бұл тақырып туралы жазып, ол жақта не
болатындығын суреттеу өте қиын. «Өзім жете білмейтін ақырет
əлемінде қайтпекпін? Ол жердегі халім не болмақ?» деген сұрақтар
санамды мазалап, уайымға баттым.
Мүмкін, сен де мен сияқты күйді бастан кешіріп отырған шығарсың?!
Содан кейін осы дүниеге келген алғашқы күндерімді көз алдыма
елестетіп көрдім. Ештеңеден хабарсыз, жаңа туған сəбиге бұл
дүниедегінің бəрі жат. Əрі тым əлсіз, қорғансыз болады. Адам аяғы
баспаған ну орманда жападан-жалғыз қалған адамдай шарасызбын.
Ешқандай жерді білмеймін. Ешкімді танымаймын. Əрбір ағаштың,
əрбір ши-шықпыттың, адам көзі көре алмас қара-көлеңке қуыстардан
беймəлім бір жыртқыш тарпа бас салатын болса, өзімді құтқара алатын
жағдайда емес едім.
Алайда бұл бөтен əлемге аспаннан салбырап түсе салмадым. Мені
Алла Тағала анамның құрсағында жаратып, жарық дүниеге келгенде
қамқоршы əке мен шешенің бауырына салды. Қарным ашып, қалай ас-
су ішерімді білмеген кезде, жүрегі махаббатқа толы мейірбан адамды
менің қызметіме тағайындап қойды. Жүруге дəрменсіз болғандықтан,
айналамдағы адамдар құшағына басып, қолдарынан тастамай бағып-
қақты. Шөлдеген кезде, жалғыз қалған кезде, өмірімнің əр кезінде олар
менімен бірге болды.
Есейгенде мені бұл əлемге жіберген Ұлы Раббымның маған
қаншалықты рақымдылық танытқанын жақсы түсіндім. Төбемізде
жарқырып күн тұр. Түнгі уақытта аспан əлемінде қалықтаған Ай мен
жымыңдаған жұлдыздар жаратылыстың сұлулығына сəн қосуда. Бұл
əлемде адамның игілігі үшін өте көп нəрсе жаратылған. Кішкентай
аралар тəтті балын берсе, сиыр атаулыдан денсаулығымызға пайдалы
сүт аламыз. Ең тəтті жемістердің дəмін татып, жұпар иісті гүлдердің
иісімен тыныстаймыз.
Ол қандай мейірімді, жомарт Жаратушы! Бізге осы əлемде осыншама
нығметті сыйлаған Раббымыз, ақырет күні де рақымына бөлейді деп
үміт етеміз. Себебі Раббымыз: «Құлым мен жайында не ойласа, мен де
оның ойлағанындай боламын» деп айтпап па еді!? Біз Алла туралы өте
жақсы ойдамыз əрі оның мейірімі мен кешірімінен үміт етеміз.
|