Бірге/бөлек таңбалауға байланысты :
-
қосымшаларды бірге жазу, ал жартылай қосымшаларды
бөлек жазу: “тілдің еркін дамуы үшін түбір мен жартылай
қосымшаның бірге жазылмауын назарға алуымыз керек”;
-
тілтұтынушы санасында бөлек сөз болып табылмайтын
күрделі сөздерді бірге жазу (Т.Шонанұлы);
-
бейүндес біріккен сөздерді дефиспен жазу (Алибаев);
Жеке әріптердің емлесіне қатысты: -
ж, ш, й дыбыстарының жіңішкеруі
(
шәй, жәй, тійін )
тілде
бар болса, оның емлесін айқындау (Т.Шонанұлы);
-
ш, ж, й дыбыстарының аралығындағы
[
а]-[ә] дүдәмалдығын
қосымшаның жуан жалғанатынына қарап,
а ретінде таңбалау
(Т.Шонанұлы); өйткені <
ж>, <ш>, <й>- лардың жіңішкеруі диа-
лектке байланысты болуы мүмкін (К. Юдахин);
-
сөз аяғындағы <б>-ны таңбалау (б
олыб, келіб, саб, қаб). -
<к>-нің жіңішкеруі мен <қ>-ның жуандауын (
әкт, пыртақол )
жазуда белгілеу (Кемеңгеров);
-
һ әрпін әліпбиге алмау:
қаћарман сияқты сөздерді
қаарман деп жазу (Қ.Кемеңгеров, Тоқтыбаев).
Кірме сөздердің емлесі туралы: -
шет сөздерді қазақ тілінің дыбыстық заңдылығына икем-
238
239
деп жазу, игеру тәсілдеріне қазан төңкерісіне дейінгі дыбыстық
өзгерістерді алу (Т.Шонанұлы); шет сөздерді морфологиялық
принцип арқылы игеру; өйткені кірме сөздердің “тасқыны”
оларды өте аз уақытта табиғи түрде игеруге мүмкіндік бермейді
(Қ.Кемеңгерұлы);
-
шет сөздердегі