1 000 000 ӘБ құрғақ зат флаконда шығарылып, 50-100 мл 0,9%
ЫаСІ
ерітіндісі немесе 0,5% новокаин ерітіндісімен ерітіп, ерітіндіні тампон мен
сальфетканы
дымқылдап, шаю (бүрку) үшін немесе тамшы түрінде
қолданылады; 2 % жағылма; 500 000 ӘБ таб. шығарылып, 1 -2 таб. төулігіне
4-6 рет белгіленеді.
7. Әртүрлі топтағы антибиотиктер
1. Гликопептидтер: ванкомицин (эдицин), тейкопланин (таргоцид).
Гликопептидтер
- стафилококктарға қарсы резервтегі антибиотиктер.
Олар бактерицидті әсер көрсетеді: жасуша қабықшасының синтезін тежейді,
цитоплазмалық мембрананың құрылысы мен қызметін бүзып, рибосома
деңгейінде РНҚ-ң синтезін әлсіретеді.
Әсер ету спектрі
тар: тек грамм
(+) аэробты бактерияларға, бета-лактамаза түзушілер мен
метициллинрезистентті стафилококктарға, клостридиялар мен
коринебактерияларға әсер етеді. Микроорганизмдердің екіншілік
резистенттілігі өте баяу дамиды, басқа антибиотиктермен қиыспалы
тұрақтылығы жоқ. Күре тамырға өте баяу енгізіледі. Басқа антибиотиктерге
түрақты стафилококктар тудырған ауыр инфекцияларда: сепсисте,
стафилококкты және стрептококкты эндокардитте, пневмонияда,
менингитте, стафилококкты энтөроколитте, псевдо-мембранозды колиттө,
аурухана ішілік инфекцияларда
қолданылады.
Гликопептидтер -
терапевтикалық әсерінің
кеңдігі
тар улы антибиотиктер,
Жанама әсері:
нефроуытгы; отоуытты; гөматоуытты; тромбофлебит; анафилаксия; бет пен
мойынның қызаруы, гипотензия, кеуде мен омыртқа жотасының түйілуі
(әсіресе жылдам енгізгөнде)
байқалуы мүмкін.
2. Ристомицин
- микроб қабықшасының синтезін бүзып, бактерицидті
әсер етеді. Көбінесе грамм (+) кокктарға (стафилококк, стрептококк,
пневмококк, энтерококк), сонымен бірге грамм (+) бакгерияларға
(листерия,
клостридия, кейбір анаэробтар, коринебактериялар)
әсер көрсетеді.
Ристомицин грамм (+) қоздырғыштармен шақырылған
(көбінесе
стафилококк немесе баскд антибиотиктер әсер етпей жатқанда)
ауыр
септикалық ауруларда тағайындап, тек к/т енгізіледі. Микроорганизмдердің
екіншілік резистентгілігі баяудамиды. Ристомицин -улы; флебит, аллергия,
дірілдеу, жүрек айну, есту жүйесінің қайтымсыз зақымдалуы, гемато-,
нефро-, кейде гепатотоксикалық әсер тудыруы мүмкін.
Достарыңызбен бөлісу: 
