Фобос
(
грек
тілінде
үрей
)
жəне
Деймос
(
грек
тілінде
жаман
,
жексұрын
,
деген
мағына
береді
)
.
Олардың
болу
мүмкіндігін
ғаламшарлар
қозғалысы
заңдылығын
ашқан
неміс
ғалымы
Иоганн
Кеплер
1610
жылы
айтып
кеткен
болатын
.
Ал
1877
жылы
америка
астрономы
Асаф
Холл
оларды
нақты
ашып
,
ғылымға
жария
етті
.
Олардың
беткі
бөлігі
кратерлер
-
мен
тілімденген
.
Оларды
Марс
өзінің
тартылыс
күші
ықпалымен
қосып
алған
астероидтар
болуы
мүмкін
деген
болжамдар
бар
.
Марсты
зерттеу
Х
V
ІІ
ғасырдан
басталып
,
əлі
күнге
жалғасуда
.
Оны
зерттеуде
америкалық
ғалымдар
мен
олар
ұшырған
аппараттардың
үлесі
өте
зор
.
Марс
орбитасы
бойымен
ұшырылған
бұл
құрылғылар
ғаламшар
беткі
бөлігін
сипаттайтын
фотосу
-
реттер
топтамасын
жасады
. 1997
жылы
америкалық
корабль
Марс
бетіне
алты
дөңгелекті
роботты
қондырып
,
ол
4
шілде
мен
27
қыркүйек
аралығында
ғаламшар
бетінен
теледидар
көмегімен
тікелей
хабар
да
жүргізген
.
Марс
та
тіршілік
бар
ма
,
əлде
жоқ
па
деген
сұраққа
əлі
де
жа
-
уап
жоқ
.
Жер
тобындағы
ғаламшарларға
тəн
ортақ
белгілер
:
•
Б
арлық
ғаламшарлар
шар
тəрізді
пішінді
болып
келеді
;
•
Күнді
айнала
қозғалуы
солтүстік
полюстен
қарағанда
сағат
тіліне
қарсы
бағытталады
;
•
Ғаламшарлар
өз
білігінен
(
ось
)
сағат
тіліне
қарсы
бағытта
қозғалады
,
тек
Шолпан
ғана
сағат
тілімен
бағыттас
қозғалады
;
•
Барлық
ғаламшарлар
өз
орбитасымен
қозғалған
кезде
бір
-
біріне
кедергі
жасамайды
жəне
бір
-
біріне
гравитациялық
ықпалдары
да
төмен
болады
;
72
•
Əрбір
ғаламшар
орбитасы
келесі
ғаламшар
орбитасынан
екі
есе
үлкен
болып
келеді
.
2.5.
Алып
ғаламшарлар
Алып
ғаламшарлар
сыртқы
ғаламшарлар
деп
те
аталады
.
Олардың
Жер
тобындағы
ғаламшарлардан
өлшем
бірліктері
ғана
емес
,
олардың
заттық
құрамы
жағынан
да
айырмашылық
жа
-
сайды
.
Күннен
қашық
орналасуына
байланысты
Жер
тобындағы
ғаламшарлардан
басты
айырмашылығы
оларды
құрайтын
алғашқы
сутек
пен
гелийді
өзгеріссіз
жағдайда
сақтап
қалуы
.
Олардың
Күнді
айналу
ұзақтығы
бірнеше
ондаған
жылдармен
есептеледі
.
Юпитер
11,9
жылда
,
Сатурн
29
жылда
,
Уран
84
жылда
,
Нептун
165
жылда
Күнді
орбита
бойымен
бір
рет
айналып
шығады
(
22-
сурет
).
22-
сурет
.
Күн
жүйесіндегі
алып
ғаламшарлар
Сыртқы
ғаламшарларды
құрайтын
заттардың
тығыздығы
жоғары
болмағанымен
(0,7-1,8
г
/
см
3
),
олардың
көлемі
мен
массасы
өте
үлкен
болып
келеді
.
Юпитер
мен
Сатурнда
Күн
жүйесін
құрайтын
аспан
денелері
жалпы
массасының
92,5%-
ы
(
Юпитерде
71,2%-
ы
,
Сатурн
-
де
21,3%-
ы
)
шоғырланған
.
Алып
ғаламшарлар
тобын
«
егіз
алыптар
»
деп
аталатын
Уран
мен
Нептун
ғаламшарлары
аяқтайды
.
73
Бұл
ғаламшарлардың
тағы
бір
басты
ерекшелігі
табиғи
серіктерінің
өте
көп
болуы
жəне
олардың
тасты
құрылымды
бо
-
лып
келуі
.
Бұл
ғаламшар
серіктерінің
сыртқы
ғарыш
денелерінен
қалыптасқандығын
дəлелдейді
.
Юпитер
-
ең
алып
ғаламшар
,
оның
Жермен
салыстырғандағы
көлемі
1300
есе
,
массасы
318
есе
,
диаметрі
11
есе
артық
болып
келеді
.
Ғаламшардың
айналасында
жіңішке
сақина
орналасқан
,
алайда
,
оның
тығыздығы
төмен
болғандықтан
ол
анық
көрінбейді
.
Юпитер
өз
орбитасы
бойымен
Күнді
айнала
12
жылға
жуық
уақытта
айналып
шығады
,
оның
орбитасының
орташа
ұзындығы
800
млн
км
.
Юпитер
білігі
оның
орбитасына
перпендикуляр
орналасқан
,
сондықтан
онда
жыл
мезгілдерінің
ауысуы
анық
байқалмайды
.
Юпитер
өз
білігінен
өте
жылдам
айналады
,
оның
айналу
периоды
9
сағат
55
минутқа
тең
.
Осындай
айналым
нəтижесінде
жəне
Юпитер
қатты
емес
,
газды
-
сұйықтықты
дене
болғандықтан
полюске
қарағанда
экватор
бойы
өте
жылдам
қозғалысқа
түседі
.
Экватордағы
əрбір
нүкте
45 000
км
/
сағат
жылдамдықпен
қозғалады
.
Бұл
өз
тарапынан
ғаламшар
бетіндегі
атмосфераны
да
түрліше
жылдамдықта
қозғалысқа
түсіреді
де
,
соның
нəтижесінде
алуан
түрлі
бұлттар
белдеуі
қалыптасады
.
Олар
үшеу
:
ең
жоғарғысы
мұзды
аммиактан
,
ортаңғы
бөлігі
күкіртсутекті
аммоний
мен
метан
кристалдарынан
,
ал
ең
төменгі
бөлігі
мұзды
су
немесе
сұйық
судан
тұруы
мүмкін
.
Юпитерде
өте
қуатты
желдер
соғады
,
олардың
жылдамдығы
500
км
/
сағатқа
дейін
жетеді
.
Жерден
тұрақты
байқалатын
Юпитер
бетіндегі
Үлкен
Қызыл
Дақ
осындай
атмосфералық
дауылдардың
белгісі
болып
саналады
.
Бұл
дақты
1664
жылы
ағылшын
ғалымы
Роберт
Гук
ашқан
болатын
.
Қазіргі
кезде
оның
ұзындығы
25 000
км
,
ал
100
жыл
бұрын
50 000
км
шамасында
болған
.
Бұл
дақ
бірде
ұлғайып
,
бірде
кішірейіп
отырады
,
тіпті
,
оның
түсі
де
өзгеріп
отыратын
көрінеді
.
Америкалық
«
Пионер
», «
Вояджер
», «
Галилео
»
сияқты
зондтар
бұл
дақтың
қатты
негізді
емес
,
оның
Юпитер
атмосферасындағы
циклондық
əрекеттер
екенін
анықтаған
.
Сондай
-
ақ
Юпитер
атмосферасында
ұзындығы
10 000
км
асатын
ақ
түсті
дақ
та
табылған
.
Бұлттардың
жоғарғы
бөлігіндегі
ауа
температурасы
130
0
С
-
ге
дейін
көтеріледі
.
Юпитер
атмосферасы
өте
тығыз
,
ол
құрамы
жағынан
Күн
атмос
-
ферасына
жақын
болып
келеді
(
23-
сурет
).
74
23-
сурет
.
Юпитер
атмосферасының
құрамы
Атмосфера
қабатының
қалыңдығы
6000
км
жетеді
.
Оның
түсінің
қызғылт
-
сары
болуы
фосфор
мен
күкірт
қоспасының
болуымен
түсіндіріледі
.
Бұл
қоспа
өте
улы
,
өйткені
оның
құрамында
аммиак
пен
ацетилен
бар
.
Юпитердің
магниттік
өрісі
Жер
өрісінен
10
есе
қуатты
,
ол
ғаламшар
айналасында
протондар
мен
электрондар
жиынтығынан
құралған
радиациялық
белдеулерді
қалыптастырады
.
Ғалымдардың
тұжырымдамасы
бойынша
Юпитер
Күн
жүйесіндегі
«
шаңсорғыш
»
қызметін
атқарады
.
Ол
өзінің
қуатты
магнитті
-
гравитациялық
өрісі
көмегімен
аспан
кеңістігінде
еркін
қозғалыста
жүрген
денелерді
өзіне
тартып
алып
отырады
.
Оған
1994
жылы
Юпитердің
«
Достарыңызбен бөлісу: |