соң Танабайға бұрылды: — Мұның ңалай, жолдас,—
деді ол Танабай өлген ңозыларды апарып тастаған жақ-
ты иегімен нұсқап,— өзің
коммунист шопансың, қозы-
ларың болса өліп жатыр?
— Қозылар, сірә, менің коммунист екенімді білмей-
тін
болуы керек,— деп шағып алды Танабай. Кенет кө-
ңілінің бір арқауы шорт үзіліп кеткендей, жан-дүниесі
жадау тартып, тұла
бойын керенау енжарлың жайлап,
қапа боп ңалды.
— Ңалайша? — деп Сегізбаев шиқандай қып-ңызыл
боп кетті. Үндей алмай ңалды. Ақырында әйтеуір: —
Социалистік міндеттеме қабылдап па едің? — деп қо-
йып ңалды.
— Ңабылдадым.
— Онда не айтылған?
— Есімде жоң.
— Әне, қозылардың өліп жатңаны сондыңтан! —
Сегізбаев қамшының сабы мен ңайтадан өлімтік үйінді-
сін нұсңап ңойды. Мына көргенсіз қойшыны тәубесіне
келтіруге мүмкіндік туғанына масаттана үзеңғіге ая-
ғын шіреп, ердің үстінен көтеріліп кетті. Біраң өуелі
Шораға шүйлікті: — Не бітіріп жүрсіңдер?
Адамдарың
тіпті өз міндеттемелерін де білмейді. Жоспарды
орындамай, малды қырады! Не бітіріп жүрсіңдер
Достарыңызбен бөлісу: