Гиперосмостық гипергидратация теңіз суын ішуге мәжбҥр
болғанда,
кӛп
гипертониялық
сҧйықтар
енгізгенде
байқалады.
Жасуша
сыртында
осмостық
қысым
кӛп
болғандықтан сҥйық жасуша ішінен сыртына кӛптеп шығып
кетеді. Содан жасушаның сусыздануы болады (гиперосмостық
гипогидратацияны қараңыз).
Судың артық мӛлшері қанда ҧсталып тҧрмай тіндерге, ең
алдымен жасуша аралық кеңістіктерге ауысады. Осыдан ісіну
дамиды.
Ісіну, тҥрлері, даму жолдары .
Ісіну (грек.-оеdema) — қан мен тіндер арасында су алмасуының бҧзылыстарынан тінаралық кеңістіктерде сҧйықтың артық жиналып қалуы. Сҥйықтың дене қуыстарында
жиналуын шемен (грек.-һуdгорs) дейді. Іш қуысы сулануын
іш шемені (грек.- аsсіtеs), ӛкпеқап қуысы сулануын
гидроторакс, ми қарыншалары сулануын — гидроцефалус,
жҥрекқап қуысы сулануын гидроперикардиум деп атайды.
Ісіну кӛптеген аурулар кездерінде болатын біртектес
дерттік ҥрдіс. Қан мен тіндердің арасында су алмасуы
микроциркуляциялық
арнада
қылтамырлардың
қабырғалары
арқылы болады. Ісінудің даму жолдарында:
● қылтамырлар ішінде қан қысымы кӛтерілуінің;
● қанда онкотикалық қысым тӛмендеуінің;
●
қылтамырлардың
қабырғаларының
ӛткізгіштігі
жоғарылауының;
● лимфа ағуы баяулауының;
● су мен электролиттер алмасуының жҥйкелік және
гуморалдық реттелуі бҧзылыстарының;
● тіндерде және тінаралық кеңістіктерде осмостық және
онкотикалық қысымдардың кӛтерілуінің – маңызы ӛте зор.
Лимфа ағуының баяулауы кезінде жасуша аралық сҧйықта
онкотикалық қысым біршама кӛтеріледі. Ас тҧзын артық
пайдаланғанда немесе бҥйрек қызметі бҧзылғанда жасуша
аралық кеңістіктерде натрий иондары жиналып қалуы мҥмкін.
Осы келтірілгендерге байланысты ісінудің бірнеше
себепшарттарын
(факторларын)
ажыратады.
Қылтамырлар
ішінде
қан
қысымы
кӛтерілуіне
әкелетін
факторды
