Мектепке дейінгілердің үлкендермен қарым-қатынасы.
Мектепке дейінгілердің өз құрбыларымен өзара қарым-қатынасы неше түрлі дәрежеде болып келеді. Баланы құрбыларымен достастыратын ойындар. Баланың жалғыз өзі ойнай алмайды, біріншіден, бала ойнау үстінде көңілін көтеріп, өзін өзгелердің алдында осал емес екенін көрсеткісі келеді. Екіншіден, ойын- өзінше бір іс-әрекет. Осының нәтижесінде бала өз құрбыларымен не үшін дос боласың деп сұраса, осыны өзі де терең білмейді. Көбіне, қасындағы құрбысы оны ренжітпейтінін, бірге ойнайтынын айтады.
Мектепке дейінгілердің іс-әрекеті де түрліше болып келеді. Белгілі тапсырманы орындау, соны қалай жүзеге асыру үлкендердің басшылығымен орындалады және соларға арналған қатынасына байланысты. Егер баланың ересектермен қарым-қатынасы жақсы, тату келсе, онда тілін алып, тапсырманы мүдіртпей орындайды.
Баланы іске итермелеуші күштің ендігі бір түрі сол объеңтінің олған қызғылықты келуі. Ойын неғұрлым қызғылықты келсе, соған көп уақытын жіберіп, мезгілдің қалай өткенін білмей қалады. Ойын қызық болмаса, онда оған ұмтылмайды.
Сонымен қатар, мектепке дейінгілердің іске итермелейтін күштің бірі өзгелер алдындағы арлануы не өзінің намысын төмнедетпеуге тырысуынан да кездеспейді.
Қорыта келгенде, мектепке дейінгілердің “Мен” қасиеті және оны іске итермелейтін мотивтер мен ниеттер едәуір қалыптасып, алдағы кезде баланың жетістікке жетуіне жағдай туғызады.
