Хуторской А.В. Дидактика. Учебник для вузов. Стандарт третьего поколения. – Спб.: Питер, 2017. – 720 с.: ил. – (Серия «Учебник для вузов»).
Ситаров В.А. Дидактика: Учеб. пособие для студ. высш. пед. учеб. заведений / Под ред. В. А. Сластенина. — 2-е изд., стереотип. — М.: Издательский центр «Академия», 2004. — 368 с.
Podmore F. Robert Owen. A biography. 2 volumes. Vol. 1. New York: D. APPLETON AND COMPANY, 1907. — 346 p.
Дидактика ғылым және педагогиканың құрылымдық бөлігі ретінде (объектісі, пәні, негізгі түсініктері мен міндеттері)
Дидактика-бұл оқыту және білім беру теориясы туралы педагогиканың бөлімі (категориясы).
Дидактика термині грекше «дидактикос» сөзінен шыққан, ол өз кезегінде "Нұсқаулық"деп аударылады. Бірақ ол ежелгі дәуірде емес, кейінірек пайда болған.
Бұл ұғым алғаш рет Германиядан келген әйгілі мұғалім Вольфганг Ратке (1571-1635) өз еңбектерінде қолданған. Ол бұл терминді «оқыту өнері» деп түсіндірген.
Дидактика пәні – бұл білім беру мен алудың, яғни оқыту (тұлға – мұғалім) мен оқу (тұлға-оқушы) арасындағы байланыс пен өзара әрекеттесу.
Сол мағынада бұл ұғымды чех педагогы Я.К.Коменский пайдаланып, 1657 жылы өзінің «Ұлы дидактика» еңбегін жарыққа шығарды. Оның ойы бойынша, дидактика «нені оқыту» және «қалай оқыту керек» деген сұрақтарға жауап береді.
Қазіргі түсінік бойынша, дидактика-білім беру мен оқыту мәселелерін зерттейтін ғылым саласы. Ол оқыту териясы деп те аталады.
Әл-Фараби: «Оқыту дегеніміз - үйрету, дағдыландыру, әрекеттендіру» деген.
Дидактиканың зерттеу пәні- оқыту мен оқудың себептері, барысы, нәтижелері.
Зерттеу пәні аясына байланысты жалпы және жеке дидактикалар айқындалады.
Жалпы дидактика оқытудың заңдылықтырын, принциптерін қарастырады.
Жеке дидактика жеке оқу пәнінің мазмұнын, барысын, түрі мен әдістерін зерттеуіне қарап оқыту әдістемесі деп аталады.
Достарыңызбен бөлісу: |
