Миокардиттің клиникалық көрінісі, әсіресе ересек балаларда, өте аз болып келеді. Содықтан диагноз қою көбіне қиынға соғады. Көбіне балаларда миокардит нықталмай қалады. Кей жағдайларда диагноз қоюға лабораториялық – құралжабдықтық зерттеу әдістері көмектеседі.
ЭКГ – миокардиттің өзіне тән белгілері жоқ. Дегенмен, төмендегі белгілер көмектеседі: - ST сегменті мен Т-тісшесінің төмендеуі, Т-тісшесінің альтернациясы; - аритмия (тахи- немесе брадикардия, ригидті ырғақ, экстросистолия, эктопиялық ырғақтың жеделдеуі, атриовентрукулярлық диссоциация және басқалар); - өткізгіштігінің бызылуы (синоартриальды, әртүрлі дәрежелі атриовентрикулярлық және қарыншаішілік блокада); - жедел пайда болған жүрек бөлімдерінің гипертрофиясының кешенді ЭКГ – белгілері; - кейде амплитуданың өзгеруі және\немесе қарыншалар кешенінің альтернациясы (шартты белгілер).
ЭхоКГ – миокардиттің арнайы белгілері жоқ, келесілерді анықтауға болады: - миокардтың жиырылу функциясының бұзылуы; - митральды, үшжармалы қақпақтарда және өкпе артериясының деңгейінде қан ағымының регургитациясын байқауға болады. - жүрек саңылауының аздап ұлғайғанын байқауға болады;
ЭхоКГ – миокардиттің арнайы белгілері жоқ, келесілерді анықтауға болады: - миокардтың жиырылу функциясының бұзылуы; - митральды, үшжармалы қақпақтарда және өкпе артериясының деңгейінде қан ағымының регургитациясын байқауға болады. - жүрек саңылауының аздап ұлғайғанын байқауға болады;
Рентгенография – жүрек мөлшерлерінің азды-көпті, әсіресе өкпе тамырлық суретінің, ұлғайғанын көруге болады;
Қан зерттеулері: - қабыну процессінің активтілігінің белгілері; - жүректік антгендер мен антикардиальды антиденелердің байқалуы мүмкін; - кадиоарнамалық лактатдегидрогеназа, креатинфосфокиназы изоферменттерінң фракцияларының деңгейінің артуы; - серологиялық зерттеулер мен себу нәтижелері.
Қан зерттеулері: - қабыну процессінің активтілігінің белгілері; - жүректік антгендер мен антикардиальды антиденелердің байқалуы мүмкін; - кадиоарнамалық лактатдегидрогеназа, креатинфосфокиназы изоферменттерінң фракцияларының деңгейінің артуы; - серологиялық зерттеулер мен себу нәтижелері.
Қоздырғыштарды (вирустар) немесе олардың антигендерін (полимеразды, реакция - ПЦР басқа орталардан (нәжіс, перикардиальды сұйықтық, мұрынжұтқыншақ жуындысы және басқалар)) анықтау
