87
Ол қақтығыстық жағдаятқа қатсты мүмкін болатын регулятивті әсер
етулерді зерделейді.
Замануи жанжалтану басты назарын
бәрінен бұрын жанжалдарды
реттеудің сан алуан практикаларына, оларды сындарлы шешу мүмкіндіктерін
іздестіруге аударады.
Жанжалдар теориясын жасауға Г.Зиммель, Т.Парсонс, Л.Козер,
Р.Дарендорф және басқа да аса көрнекті әлеуметтанушылар үлкен үлес қосты.
Алайда қоғамтанушылардың жанжалдардың қоғамдық дамудағы табиғатын,
себептері мен рөлін түсіндірудегі тәсілдері әртүрлі.
Біреулері жанжал – қоғамдық қалыпты құбылыс және кейде тіпті өзіндік
жағымды әлеуетке де ие болады деген ұйғарым жасады. Мысалы, Зиммель
«оның құрамдас бөліктерінің арасындағы
тепе-теңдікті орната отырып,
дұшпандық пен өзара антагонизмдер жүйенің біртұтастығына қолдау
көрсетеді» деп есептеді. Басқа әлеуметтанушы-теоретиктер жанжал –
әлеуметтік аномалия және қоғамдық келісімшартты бұзушылықтың нәтижесі
болып табылады, зорлық-зомбылықты үдету адам табиғатының өзінде жатыр
деп есептеді.
Дегенмен екі позицияның да жанжалдың адам қажеттіктерін
қанағаттандырмаудың
салдары болып табылатындығы, яғни ұзаққа созылған
жанжал себебінің қызметін оған қатысушылардың негізгі қажеттіктері
(мысалы,
өзін-өзі көрсету, бірегейлік, қауіпсіздік пен әділетті бөлуге деген
қажеттіктер) атқаратындығы туралы пікірі бірдей.
Достарыңызбен бөлісу: