Жүнделмеген жетім тайлақтай алба-жұлба жалғыз бұлт беталды маңып жүр. Жай күлкі емес, шыны ыдыс сынып, ауаға тарап кеткендей.
Арық қатынның арты әзер сыярдай (тар) ғана орынға көздің жауын алдырып, ағын, көгін, қарасы ау», – деген теңеулер өмір суреттерін дәл өрнектеуге қызмет етіп тұр.
Эпитет
«Қасқа жолдың бойына дейін шығарып салғанда көлбеңдеген кең көйлегінің етегіне алтын шуақ үйіріліп, өзімен бірге жан тыныштығын, қанағат пен иманды қоса-қабат алып қалғандай болатын. Жай күлкі емес, шыны ыдыс сынып, ауаға тарап кеткендей», - бұл жердегі сын есімнен болған эпитеттер суреткер тіліне айрықша өң беріп тұрғанын байқатады.
