В-І-В—жасушалары дәстүрлі В-лимфоциттерден ерте түзіледі,
олардын түзілуі эмбрионалды және ерте постнаталды кезендерде
аякталады. Олар арнайы сүйек кемігіндегі ізашар жасушалардан
түзіледі, В0-лимфоциттерге ұксас.
Қалған өмірінде олардың мөлшері организмде бар В- 1-В-жасушалары бөлінуімен турақтандырылады. Адамда В-лимфоциттердің жалпы көлемінін 5% В-1-В-жасушалар.
Олар беткейлік І§М-ді көп мөлшерде экспрессиялайды,
ал ІёО-ны
экспрессияламайды (немесе өте аз мөлшерде). Көп жағдайда б р
жасушалардың беткейінде
В5 (СБ5) маркерін экспрессиялайды. В-І-В-
жасушалары негізінде жұкпалы антигендердін шектелген санына карсы
төмен аффинді І§М өндейді, олар нәруызды антигендерге карағанда,
көмірсулы антигендерге тез активтелінеді.
В-1-В-жасушалары В-зерде жасушаларын мүлде түзбейді. Бүл жасушалардың негізгі кызметі коз- дырғышпен байланыспай-актүзілетін табиғи антидене синтездеу (бастапкы калыптаскан антидене). Дәстүрлі В-лимфоцит түзетін жоғары аффинді
антидене синтезделгенше бүл антиденелер кен таралған жүкпалар
коздырғыштарына карсы ерте корғанысты камтамасыз етеді.
Бірак, плевралды және перитонеалды куыстарды корғай отырып,
В-1-В-жасушалары
липополисахаридті Т-тәуелді антиген бакте- рияларына қарсы төмен аффинді І§М және І§А синтездейді. ВЖР
-дің көмегімен В- 1-В-жасушалары қоздыргыштың эпитоптарын таниды, сол кезде бірінші кезекте спецификалық белгі қабылдайды. Екінші кезекте пролиферативті-диффернциялаушы белгі қабылдайды, оны Толл —
уқсас (ТЕК4) рецепторлар арқылы қабылдайды, бұлар өз кезегінде бактериялы
липополисахаридтер кұрылымының кайталануын аныктайды (патоген-
мен ассоциацияланган молекулалы кұрылымдар). Зерттеулер бойын-
ша, АІЖ-дегі секрециялайтын плазмалык жасушалардың кұрамындағы
І§А-ның 40% дейін В-1-В-жасушалары түзеді. І§А-нын бүл синтезі
антигенді стимуляцияның нәтижесі болып табылады және түзілген І§А
табиғи антиденелерге жатпайды.
В-1-В-жасушалары Тх2 мен кооперациялану аркылы зерде жасуша-
ларын түзбей, кей жағдайларда Т-тәуелді антигендерге жауап кайтарады.
