62
«О, айналайын, кең далам! Қазақ бауырым жайлаған алып далам!
Мінеки, біздің тауларды екі жаққа ысырып тастап, ши менен көдеге ырғалып,
ұшы-қиыры жоқ шексіз теңіздей көсіліп жатырсың. Кім біледі сенің
қойныңда жатқан күшті! Жарықтық, сыртыңнан қарасаң, ешбір өмір белгісі
жоқтай томсарып жатқаның жатқан. Бірақ, кешегі естен кетпес жазда соғыс
басталып, жаулар жерімізге қол салғанда ...жел қанатты сəйгүліктер ыстық
шаң көтеріп, дүбірінен əлем жаңғырықты.
Сонда кең далам күңіреніп, өзенім бұлқынып, тауларым сілкініп, өз
елін атқа қондырды.
О, айналайын кең далам, тауларым, еліме күш, қуатты берген
қасиетіңнен сенің айналайын!».
Туған жердің қадірін білмеген, оны құрметтемеген адамды ел азаматы
деп айтуға болмайды. Батыр бабаларымыз туған жердің бір уыс топырағын
жау қолына бермес үшін қасық қаны қалғанша күресті. Адамның тəні мен
жанының тілегі, мақсаты бір болып, бір игілікке жұмылғанда ғана оның
əрекеті өнегелі болады, олай болмағанда, рухани əлем мен əрекет арасында
қайшылық туып, адам баласы қаскүнемдік іс істеп, сый-құрметтен
айырылады.
А.М$сабекова
Достарыңызбен бөлісу: