| Жанақ Сағындықүлы
(1770—1846),
Ш өж е Қаржаубайұ-
лы
( 1 8 0 8 - 1 8 9 5 ) ,
С үй ін бай Аронүлы
(1815—1898) си яқ ты к ө р н ек ті ақ ы н д ар
ш ы ғар м аш ы л ы ғы н ы ң м аңы зы зор. Ө з
кезін де оларды ң үшеуі де айтыс өн ерінің
ерен ш еберлері деп тан ы л ған . О ларды ң
п о э зи я с ы н а халы к өм ірінд егі әл еу м ет-
т ік - т ұ р м ы с т ы қ п р о б л е м а л а р , п а т ш а
ө к ім е т ін ің о тарш ы лд ы к езгісі к езін д егі
ауы р ж ағдай ар қ ау болған. О лар билік
басы н дағы ларға ойы ндағы сы н аш ы к ай-
ты п, ол ар д ы ң зорл ы кш ы л әр е к етте р ін ,
әд ілетсізд ігін , каталды ғы н, өзім ш ілдігін
баты л ш енеп, бет-п ердесін аш ып, әш ке-
релеп оты рды . Ж а н а к ты ң «Рүстем төре-
ге ай тқан ы », Ш ө ж ен ің Б алта ақы н м ен
ай ты сы , С үй ін б ай д ы ң Т езе к төреге ар-
науы сол кездегі н ағы з р еа л и ст ік сы н -
шыл п о э зи я н ы ң к л а с с и к а л ы к үлгілері
Достарыңызбен бөлісу: | 
