Шағын хикаяттар, әңгімелер, ертегілер, мысалдар

Мен әпендіні кереметтей аяп кеттім. Неге екенін, сол сәтте тағы да Ақтоған, ұжымшардың 
қауыны, Есдәулет шал елестеп еді көз алдыма, сол бойы сурет болып қатты да қалды.
* * *
Наурыз айының бас кезі. Демалыс күні еді. Әдеттегідей ауыл балалары Қараойдағы мұзға 
келдік те, екі топқа бөлініп, салма таяқ ойнай бастадық.
Салма таяқ —
хоккейдің шыққан тегі. Бірақ хоккейден артықшылығы да бар. Әр адамға бар 
болғаны бір
-
бір қайқы таяқ,
сонан соң ағаш доп немесе сиырдың асығы керек. Төменгі көпір —
орта көше балаларының мәресі, ал біздің Көкарық көше балаларынікі —
Бірлік стансасының шеті. 
Міне, осы екі аралықта ағаш допты әрі
-
бері ала қашып, күн ұзаққа салғыласамыз да жатамыз.
Аттылы
-
жаяулы дегендей, конькиі барымыз конькимен, конькиі жоғымыз жай
-
ақ кірісе 
береміз.
Сәскеге дейін екі жақ та мәреге бір
-
бір жетіп, есеп бір де бір болған. Үзіліс жасап, демалдық. 
Бәріміз кімнің қалай ойнағаны жөніндегі әңгімеге берілдік.
Кенет оңтүстіктен бір жылы леп есті. Өзі толқын
-
толқын сағым құсап қар бетін жалап өтіп 
жатыр.
- 
Көктем иісі шығады, —
деді Төкен.
- 
Рас, ей!
- 
Қандай
? 
- 
Әй, қойшы. Сонша иісшіл болғансып.
- 
Мына жылы леп 
- 
алтынкүрек. Енді қар түк қалмай ериді.
- 
Ой, білгішім
-
ай! Соқ
өтірікті.
- 
Көр де тұр.
Балалар өстіп дәудірлесіп қалды. Менің мұрным түк иіс білмейді. Көктем иісі бар ма, жоқ па, 
әйтеуір, қар демнің арасында еріп,
арса
-
арса көк балақ болып сойылып, салма таяқ ойнай
алмадық. 
Сонан соң қармен атқыластық. Бұл да бір қызық ойын. Үсті
-
басымыз су болып, кешке бір
-
ақ 
тарадық.
Сол түні денем от боп жанып, қызып шықты да, төсек тартып жатып қалдым. Келер күні түс 
әлетінде
барып басым ауырғанын қоя бастады.

жүктеу/скачать 0,94 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: