Баянғали Әлімжанов есімі аталған жерде көз алдыңа айтыстың ақтангер тұлпары елестейді де, асау арынды, қуатты ақын жыр сәйгүлігінің жалына қол артып, аяғын алтынды ердің үзеңгісіне аяғын іліктірер-іліктірместе жүйтки жөнелетіндей сезіледі. Сондықтан ендігі сұхбат айтыс өнері төңірегінде өрбіді. – Мен айтысты тұңғыш рет 1980 жылы теледидар арқылы та-
машалаған жанмын. Ол кезде айтыс ақыны атанып, жыр додасы-
ның ортасында жүремін-ау деген ой болған жоқ. Тек Алматыда сөз
қадірін танитын текті ортаның тентегі атанып жүрген балаң кезім-
де реті келіп қалғанда ойымды өлеңмен суырып салып, айтып тас-
тайтын шақтар болушы еді. Сол қылығым күндердің күнінде Мә-
дениет министрлігінде жұмыс істейтін Шәрібек Алдашев ағамыз-
дың құлағына жетіпті. Әуелі «Айтысқа түс» деп қолқа салды. Көн-
бедім. Одан кейін «Аққу» кафесіне алып барып, екеуара көңіл хо-
шы кемеліне келді-ау деген тұста: «Сен айтысқа түсуге қорқып
отырсың» деп салды. Намысқой, шамшыл мінезімді жақсы білетін
болу керек. «Қорқақсың» дегеннен артық қорлық бола ма? Сол
сол-ақ екен, көнбей отырған басым Шәрібек ағайдың құрығына
қайтіп ілінгенімді білмей де қалыппын. Бірақ соның аяғы жаман
болған жоқ.
