Цитоплазма – плазмалық жарғақша мен ядро аралығындағы клетка бөлігі.
Эмбриология – ұрықтың дамуын зерттейтін ғылым.
Эукариоттар – жасушаларында ядросы қалыптасқан ағзаларды ядродан ДНҚ бөлінгенде ядро пиротеині гистондармен бірге хромосома түзеді.
Ядро – көптеген бір клеткалы және барлық көп клеткалы организмдердің клеткаларының негізгі бөлігі.
Ядрошық – ядро құрамындағы тығыз денешік.
Акроцентрлі – хромосома ашасының тең бөлінбей, бір жағының – қысқа, екінші жағының – ұзын болып келуі.
Акцептор –зарядталған бөлшектердің (энергиялы бөлшектер) жинақталатын (шоғырланатын) қоймасы.
Аллель – белгінің дамуын анықтайтын гендердің бір немесе бірнеше жұбы.
Амплификация –ДНҚ немесе ген санының бірнеше есе өсуі.
Анаболизм – жасушада жүретін биосинтез реакциялары.
Антагонизм – табиғи немесе зертханалық жағдайда микроорганизмдердің өзара байланысуы.
Антибиотиктер –микробтардың өсуін тежеп, оларды жоятын заттар.
Антигендер – қанда және басқа ұлпаларда антидене түзетін организм үшін бөгде заттар.
Антидене (антитела) – организмге бөгде денелер енгенде түзіліп, оның зиянды әсерін жоятын нәруызды заттар.
Архиобактерия – эукариоттармен салыстырғанда, физиологиялық – биологиялық қасиеттері жөнінен ерекшілігі бар ежелгі бактериялар.
Аутбридинг – туыс емес дараларды будандастыру.
Аутосома –айырым жынысты өсімдіктер мен жануарлардың дене (сома) хромосомасы.
Ахроматин – жасушаның митоз және мейозды бөлінуі кезінде пайда болатын жіпшелер.
Бактериофагтар (фагтар) –бактерияның ішінде дамитын вирустар.
Варияциялық қатар – белгінің өзгеруіне қарай орналастырылған сан арқылы берілген өрнек.
Вектор – генді бір жасушадан басқасына тасымалдай алатын плазмадан немесе сақина тәрізді вирус ДНҚ-сынан алынған ДНҚ молекуласы.
Вирустар – жасуша ішінде дамитын нуклейн қышқылы (ДНҚ немесе РНҚ) және нәруыздан тұратын, ауру жұқтырғыш тіршілік иесі.
