Сочинение или фотографию по теме «Казахстан, армия, патриотизм»

Народная мудрость

современным оружием, обладающая высокой мобильностью,

обученная, подготовленная к действиям в любых условиях

в интересах защиты нашего суверенитета.

Н.Назарбаев.
16 декабря 2011 года наши славные защитники Отечества вместе с многонациональным народом торжественно отметили 20-летие Независимости Республики Казахстан.

Казахстан стал полноправным членом мирового сообщества, признан страной с рыночной экономикой. Мы первыми на планете добровольно отказались от ядерного оружия, что по праву является беспрецедентным вкладом в формирование системы глобальной безопасности, в дело мира на Земле, одновременно это и решающий вклад в обеспечение безопасности нашей страны.

Как известно, образование и становление Вооруженных Сил непосредственно связано с обретением нашей страной суверенитета. Именно под неослабным вниманием и руководством Главы государства Нурсултана Абишевича Назарбаева, исходя из сложившейся обстановки того времени, создавались условия для формирования армии, предназначение которой - быть на защите независимости и территориальной целостности Республики Казахстан.

Уроки истории показывают, что независимым государство может быть лишь тогда, когда оно способно защищаться от любых посягательств на свою землю. Первым шагом к решению этой задачи для суверенного Казахстана явился Конституционный Закон о государственной независимости Республики Казахстан, который определил, что "Республика Казахстан в целях охраны своей независимости и территориальной целостности имеет право на создание собственных Вооруженных Сил", летопись которых началась 7 мая 1992 года. И с этого момента проблема военной безопасности стала одной из главных задач суверенного Казахстана.

В 2012 году нашим Вооруженным Силам исполняется 20 лет. Символично, что День Защитника Отечества традиционно отмечается накануне праздника Дня Великой Победы. Мы гордимся поколением победителей, склоняем головы перед павшими на полях сражений.

Вооруженные Силы - гордость нашего народа.

Современная обстановка в мире непростая, она диктует нам быть бдительными, не допускать благодушия и эйфории.

Очаги военных конфликтов в непосредственной близости от границ государства, вероятность проникновения на территорию страны вооруженных формирований экстремистов и международных террористов, появление в регионе новых ядерных государств - все это говорит о том, что необходимо усиление и укрепление мощи Вооруженных Сил Казахстана. В таких условиях совершенствование армии стало велением времени.

Уберечься от войн стало первейшей заботой человечества.

Независимость государства напрямую зависит от его обороноспособности и готовности граждан к защите Родины. В Конституции РК говорится, что защита Республики Казахстан является священным долгом и обязанностью каждого ее гражданина.

Великое чувство любви к своей Родине проявляет себя, когда Отечество становится свободным, когда люди берут в свои руки его настоящее и будущее. Чувство патриотизма выражает стремление человека сделать свою Отчизну сильной, процветающей, могучей, оно предопределяет готовность решительно выступить на защиту Родины от всякого рода посягательств. Вместе с тем патриотизм - это и глубокая сыновняя привязанность к родным местам, где человек появился на свет и где находятся могилы его предков. Рану, нанесенную Родине, настоящий патриот ощущает в собственном сердце.

Патриотизм является не только нравственным чувством, но и глубоко осознанным пониманием идеи любви к Родине. Казахстанский патриотизм - это глубоко осознанная любовь к Родине, к своему народу, понимание неразрывности своих интересов с ним, чувство гордости за свою страну, ее достижения, постоянная готовность отдать все свои силы, а если понадобится, и жизнь для ее блага и процветания.

В каждом человеке должно жить чувство Родины. С этим словом ассоциируются не только бескрайние просторы родного края, родительский дом, родные песни и родные обычаи, но и имена великих ее сыновей, как Аль-Фараби, Кабанбай батыра, Шокана Валиханова, Кенесары Касымова, Абая, Сакена Сейфуллина, Б.Момышулы и многих других замечательных сынов Отечества.

В Республике знают, уважают, почитают героя Великой Отечественной войны Бауыржана Момышулы, который глубоко был убежден, что, чтобы быть солдатом, нужно воспитать до армии хорошего человека. "Нужно видеть всего человека "солдатом" с малых лет, борцом". От семейного быта до атаки в бою - везде нужны бойцовские качества, упорство человека.

"Я убедился на собственном опыте, что в воспитании боевых качеств бойца колоссальное значение имеет военное прошлое народа и национальные традиции", - писал Бауыржан Момышулы.

Традиции создавались не в одночасье и не на пустом месте.

Казахи всегда были умелыми и мужественными воинами, они способны были переносить все тяготы и лишения походного боя, неделями находясь в седлах боевых коней.

На протяжении многих веков наши предки, находясь в суровых условиях, отстаивали свои территории. Исследования ученых, историков, археологов доказывают, что древние племена, населявшие территорию Казахстана, вели не только кочевой образ жизни, но и были искусными ремесленниками. Было развито горное дело, кузнечное, литейное, ювелирное и т.д. Для производства оружия широко использовали железо. Л.Н.Гумилев в своей работе "Древние тюрки" упоминает о тюркских племенах конца 16 века, подчеркивая их воинственность, объясняет это тем, что, находясь в окружении с востока Китая, с запада Византии, с юга Персии и Индии, с севера Русского государства, вынуждены были постоянно защищаться. Неудивительно, что военное искусство у наших предков достигло больших высот.

С эпохи становления как нации казахский народ все время испытывал угрозу исчезновения. Поэтому каждый человек, способный держать в руках оружие независимо от возраста и социального положения, был в любое время готов защитить свою землю. Истории известны подвиги 13-летнего Кабанбая, 17-летнего Аблая, 60-летнего Кожабергена.

Свидетельством сохранения боевого духа наших предков являются славные боевые страницы Великой Отечественной войны. Около 1 млн.200 тыс. человек ушли на фронт из Казахстана, из них не вернулось более 600 тыс. Они отдали самое дорогое - свои жизни - за наше будущее, за Родину. Примером беззаветной преданности воинскому долгу, отваги и массового героизма служат бессмертные подвиги воинов-казахстанцев - защитников Брестской крепости, Москвы, Ленинграда, Сталинграда, Новороссийска. Имена их стали легендами: дважды Герой Советского Союза Т.Бегельдинов, Герои Советского Союза Н.Абдиров, А.Сухамбаев, М.Маметова, А.Молдагулова, Т.Тохтаров, Б.Булкышев, Р.Кошкарбаев, К.Кайсенов, Б.Момыш-улы, С. Нурмагамбетов и многие другие. О Сагадате Кожахметовиче Нурмагамбетове, первом Министре обороны Республики Казахстан, хочется сказать особо. Среди Министров обороны стран СНГ в годы создания и становления суверенных республик, единственным, кто являлся участником Великой Отечественной войны в постсоветском пространстве, был Герой Советского Союза, Халық Каһарманы генерал армии С.К.Нурмагамбетов. С созданием суверенного Казахстана, когда встали вопросы: "Что нужно для защиты территориальной целостности республики? Кто возглавит оборонное ведомство страны?", то у Главы государства Н.А.Назарбаева был однозначный ответ: "Только Сагадат Кожахметович Нурмагамбетов, воин, умудренный опытом".

Да, у Казахстана никогда не было опыта строительства своей армии, надо было по крупицам собирать его. Талант, опыт, глубокие знания, цельность, широта мышления, прагматичный рациональный подход к решению любой задачи и другие качества, как военачальника генерала армии С.Нурмагамбетова, оказались кстати в строительстве наших Вооруженных Сил.

Разве важен возраст для солдата,

Если бьется у него в груди

Сердце, клятву давшее когда-то:

"Быть всегда и всюду впереди!"

Эти строки, взятые из поздравления в честь 80-летия С.Нурмагамбетова, по праву можно отнести ко всем воинам-ветеранам.

Любовь и преданность Родине не носит созерцательного характера, а является могучей движущей силой построения нового общества и его защиты. Упорство в труде, дерзание в науке, творчество в искусстве, самоотверженность в обновлении многих сфер нашей жизни - таков патриотический вклад людей в дело дальнейшего укрепления экономического и оборонного могущества Отечества.

О том, какая должна быть армия нового тысячелетия, каким должен быть ее новый облик, подчеркивает Президент Республики Казахстан в своем ежегодном Послании народу Казахстана.

Завершить свое сочинение хочу отрывком из повести К.Г.Паустовского "Мещерская сторона": "На первый взгляд это тихая и немудрая земля под неярким небом. Но чем больше ее узнаешь, тем все больше, почти до боли в сердце, начинаешь любить эту обыкновенную землю. И если придется защищать свою страну, то где-то в глубине сердца я буду знать, что я защищаю и этот клочок земли, научивший меня видеть и понимать прекрасное, как бы невзрачно на вид оно ни было - этот лесной задумчивый край, любовь к которому не забудется, как никогда не забывается первая любовь".

Мне бы хотелось к этим замечательным словам добавить: "Воинская служба, прежде всего, - долг, дело чести, что готовиться к ней необходимо сейчас, с юных лет. Мы должны научиться защищать свою землю, свои семьи, детей и, наконец, себя лично".

№ 31 орта мектеп

Мен соғысты көрген жоқпын, көргім де келмейді. Қазіргі уақытта басқа елдердегі әскери қақтығыстарды көріп, мен бейбіт елде тұратыныма қуанамын және мені қорғайтын күш барына сенімдімін. Ол күш – Қазақстан Республикасының Қарулы Күштері.

Мен жасым кішкентай болса да, әскер, қарулы күштер туралы көп білуге тырысамын. Себебі мен ертеңгі сол күш құрамының бірінің әскері болатыныма сенімдімін. Мені көп білуге жетелейтін – ел қорғаныс күштерінің бүгінгі өмірге сай жабдықталынып, жасақталуы.

Қазіргі кезде Қазақстан Республикасының Қарулы Күштерінің жалпы мақсаттағы күштері, әуе қорғаныс күштері, мемлекеттік шекараны қорғау күштері және де ұлттық гвардия мен ұлттық әскерлері екенін маған ағам әңгімелеп бергенді. Мен сол әңгімеден соң Қарулы Күштеріміздің айнасы – Республика Ұлан қатарында болғым келеді. Себебі Ұлттық Ұлан мемлекеттік шараларды, мемлекеттік нысандарды, шетелдік қонақтарды қорғайды екен. Мен теледидардан сарбаздардың нақ жүрістерін, әдемі қимылдарын көргенде бойыма көп сезімдер келіп, сол күннен өзімді сол сарбаздардай ұстанып келемін. Себебі Республикалық Ұланға кез-келген алына бермейді екен. Бұл тек бүгін емес, тарихта да мемлекет басшыларына сенімді жауынгерлер алынған. Басқаларды айтпағанда, қазақ мемлекетінің негізін қалаушылар Жәнібек пен Керейлерде арнайы әскер ұстаған. Ал бүгінгі Республикалық Ұлан – Елбасы және басқа да тұлғалардың қауіпсіздігін қамтамасыз етеді. Мен де өз отаншыл, патриоттық, батылдық қасиеттерімді Ұланға қарап ұштаудамын.

Мен әскер қатарына алынғанша Қазақстан Қарулы күштері – әлемдегі дамыған, жаңашыл, заманға сай электронды жүйедегі күштер болады деп ойлаймын. Мен келешекте ел қорғаны болатын нағыз ер жүрек, табандылық, өжеттілік, батылдық көрсете алатын қасиеттеріне тәрбиеленудемін.

Әли Үміт, 9 класс,

№ 1 Шұбарқұдық мектеп-гимназиясы

1962 жылы кезектен тыс капитан атағын алған Ж. Кереев Мәскеудегі М.В.Фрунзе атындағы Әскери академияға сырттай оқуға түсуге шешім қабылдайды. Емтиханның бәрін беске тапсырған оған академия басшылығы ақылдаса келе күндізгі оқуға қабылданғанын айтады. Алғашқы оқу жылында Кереевтер отбасы жиі-жиі пәтер ауыстыруларына тура келді. Себебі, мәскеуліктер үшін қазақтардың қонақжайлылығын түсіну қиын еді. Өйткені Жансен бүкіл Ақтөбеліктердің мақтанышына айналған болатын. Академияда оқу тек дәріс алу емес, сонымен қатар Қызыл алаңда өтетін Әскери шерулер мен оқу-жаттығуларға қалмай қатысу болып табылатын. Осындай ізденісі мен талабы, табандылығының арқасында Ж.Кереевке майор шені берілді. М.В.Фрунзе атындағы степендияға қол жеткізді. Академияны үздік бітіріп, Алтын белгіге ие болды. Дипломмен бірге жақсы мінездеме алған Ж.Кереев академия басшысы, армия генералы Курочкиннің шешімімен Ленинград қаласына көшіп келді. Өз қызметін Сапер кентінде батальон командирлігінен бастап, штат полкінің аға офицері болып қызмет атқарды Днепр және Двина атауымен өткен әскери оқу-жаттығуларда өзінің командирлік шеберлігін, ұйымдастырушылық қабілетін көрсете біледі. 1970 жылы подполковник Ж.Кереев қызметінің жоғарылауына байланысты Мурманск облысы Заполярье жеріндегі Печенга елді мекеніне двизия командирінің орынбасары болып тағайындалады. Бұл өте жауапты қызмет болатын. Осындай лауазымға өз маңдай терімен жетседе оны көре алмаушылар күн сайын көбейіп жатты. Бәрібір бұл әрекеттер Кереевтің әскери қызметіне тосқауыл бола алмады. Ж.Кереевтің еңбегін жоғары бағалағандардың бірі генерал Соловьев болатын. Кереевті ешкімге бермеймін. Өз ісіне адал, Отансүйгіш, жауапкершілігі мол азамат деген сөзі дәлел болар еді. Ж.Кереев Соловьевтің кеңесімен 1971 жылы Кеңес Қарулы Күштері Бас штабының академиясына түседі. 1973 жылы Жансен Кереев полковник шеніне жоғарлатылып Германиядағы Кеңес әскерлері тобының құрамына жіберілді. Бұл сол кезде Кеңес одағы бойынша тұңғыш дивизия командирі болып танылған ер қазақтың бірі еді. 1976 жылы Жансен Кереевке Генерал-лейтенант шені берілді. Қай жерде жүрседе Қазақ елінің намысын жоғары ұстап ту етті. Жансен Вьетнамға әскери кеңесші болуға бекер тағайындалмады. Вьетнам қарулы күш басшылығы өз әскерін дәл кеңес әскері секілді көргісі келді. КСРО қорғаныс министрлігінің басшылығы мұндай жағдайды ойдығыдай алып шығатын тек қана генерал Жансен Кереевке назар аударды. Үлкен жауапкершілікті мойнына жүктеген әскери кеңесшіге Вьетнамдағы әскери өмірді тұрақтандыру жолы оңайға түсті. Бас әскери кеңесші генерал Кривда, бірде Жансен Кереевтің тура жүзіне қарап: «Сенің тұла бойыңда қазақтың ыстық қаны ағып тұр деді. Біздің ортамызда толған украиндықтар болса, көп адамға татитын жалғыз қазақ сен екенсің» - деген екен. ГДР-дағы қызметті өтеу үлкен жауапкершілікті талап етті. Тар жол, тайғақ кешу дәуірі болды. «Қырғи қабақ соғыс» лебі жалғасын тауып жатты. Әскери бөлімдер кез-келген жағдайда, кез-келген тауқыметке сақадай сай болып дайын тұрды.

Елдестірмек елшіден, жауластырмақ жаушыдан демей ме. Жансен дипломатиялық қарым-қатынасты жандандыруды қолға алды. Галле қаласындағы әскери штаб Ж.Кереевке үлкен ықыласпен қарады. Сондағы СЕПГ хатшысы Вернер фельфе мырзамен жақсы қарым-қатынаста болды. Алайда, Галле жұртшылығы ол кезде қазақ деген ұлтты аз білетін. 1975 жылы Лейпцигте өткен жәрмеңкеде Қазақ ССР-ның павильоны ашылды. Ж.Кереевке Галле қаласынан әскери басшыларын қонаққа шақырып, киіз үй тігіп, қазақтың ұлттық тағамдарын алға тартты. Лейпциг қаласында қазақ ұлтының салт-дәстүрі, әдет-ғұрпы мәдениеті өте кең көлемде таныстырылды. Ж.Кереев Лепцигке келген немістерді өз отандастарымен қауыштырды. «Менің Елім-Қазақстан», деп Қазақ елінің мәдениетін барлық әлемге мақтанышпен айтты. Әйгілі «Дос-Мұқасан» тобын шақырып, құлақ құрышын қандырар ән салдырды. Сөйтіп, әскер гарнизон Қазақ елі павильонына айналды. Варшава келісім-шартының «Щит» атты Кеңес Одағы бойынша жүргізген арнайы тапсырманы үздік орындағаны үшін Кеңес Одағы Қорғаныс Министірлігінің шешімімен Жансен Кереевке алғыс жарияланды. Ол кісіге генрерал-майор шені берілді. Ол кезде Жансен небәрі 44 жаста болатын. Уақыт өте келе Жансен Кереев демалысқа шығуы керек болды. Ханой әуежайына Шөкеевтің де отбасы келді. Олар Генерал Ж.Кереев демалысқа өз еліне кетіп бара жатқанын біліп қуанышпен шығарып салды. Бұл уақыт 1983 жылдың 25 сәуір айы болатын. Кенеттен аяқ астынан ұшаққа отырған генерал Ж.Кереев сырқатқа шалынып қалды. Мәскеуге келісімен оны жедел жәрдем түрде әскери госпитальге апарып жатқызды. Оның өмірі үшін дәрігерлер ажалмен сағаттар бойы арпалысты. Алайда ауыр дертке шалдыққан генералдың өмірін ажалдан құтқара алмады. Осылайша Отан үшін бар ғұмырын арнаған алып жүрек өз соғысын тоқтатты. Сүйегі Алматыдығы Кеңсай зиратына қойылды. Ақтөбе қаласындағы орталық көшелердің бірінде Генералға ескерткіш орнатылған. Мыстан жасалған ескерткіштің биіктігі -3.6м материалы Қордайдың қызыл грнитінен. Төменгі тұғыр биіктігі -2.3м. Мүсін биіктігі -1.2м. Авторы: Бақытжан Әбішев

Сәулетшілірі: Б.Егінбаев Н.Қожағұлов. Сонымен қатар туған жері Ақтөбе облысының Шұбарқұдық кентінде Жансен Кереевтің атындағы көше және мектеп бар. Қазіргі уақытта бұл мектептің мәртебесі жоғары. Генерал-лейтенант Жансен Кереев 53 жыл ғұмырының 33 жылын әскери қызметке арнап, туған Қазақстанынан жырақта өткізді. Алайда, нар тұлғалы азамат ел намысы ер намысы екенін ұмытпады. Жүрегінде –ОТАН деген қастерлі ұғым жатты. Біз өз жерімізден шыққан осындай Жансен Кереевтей атамызды әр уақытта мақтан тұтамыз. Бұл біз үшін үлкен мақтаныш!

Қазіргі армия жауынгердің ерік-жігер мен психологиялық төзімділігіне үлкен талап қояды. Ол әскери техникаларды, оның ішінде күрделі әскери машиналарды, ракета комплекстері мен радио, электрондық жүйелерді, атомдық сүңгуір қайықтары мен дыбыстан жылдам ұшатын әуе кемелерін шебер меңгере білу керек. Бұл жерде жауынгердің ұйымшылдығы мен тәртіптілігі қажет. Ал, әскери тәртіпті білу, оны орындауға әзір тұру - өзіңнің жеке басыңды қалыптастыру мен әскери қызметке дайындалу жолындағы маңызды қадам деген сөз.

Қазақстан Республикасының Конституциясында былай деп жазылған: «Қазақстан Республикасын қорғау - оның әрбір азаматының қасиетті парызы және міндеті». Еліміз тәуелсіздік алған сәттен бастап бейбітшілікті басты нысанға алды. Қазақ елінің егемендікке қол жеткізіп еңсесін енді-енді көтере бастаған кезде Елбасы Н.Ә.Назарбаевтың арнайы Жарлығымен "республикалық ұлан" құрылған еді. Олар негізінде дәстүрлі рәсімдердің орындалуына, мемлекет басшысының және басқа да күзетілетін нысандардың қауіпсіздігін қамтамасыз ету сондай-ақ аса маңызды объектілерді күзетумен айналысады. Осындай жауапты істерді атқару үшін Ұланның қатарына сақадай сай, денсаулығы мықты, сана сезімі жоғары азаматтар алынды.

Өткен ғасырда қазақ хандығында елін қорғау үшін әскерлер жасағы үнемі дайын болған. Қазақ батырларының жеңістерін әңгімелегенде, әскери шеберліктерімен туған жерін, елін, халқын қорғаған, Қаракерей Қабанбай, Қанжығалы Бөгенбай, Шапырашты Наурызбай, Баян, Райымбек батырларымыздың ерлігін үлгі еткен. Қазақ мемлекетінің негізін қалаушы Жәнібек пен Керей, олардың мұрагерлері Есім, Қасым, Тәуке хандар қазіргі Ұланға ұқсас әскер ұстаған деген дерек бар. Әскерге ханға берілген ақсүйек отбасынан шыққан жасөспірімдер алынған. Сол батыр бабаларымыздың бүгінгі ұрпағының батыр болмасқа хақы жоқ. Жаңа заман сарбаздары - Республикалық Ұланда баба тарихтың көне дәстүрлерін сақтай отырып, өзіне жүктелген міндеттерді абыроймен ақтап келеді. Ұлан жастары "өз елімнің басы болмасамда, сайының тасы болайын" деп отан үшін от кешуден тайсалмай "тізе бүгіп өмір сүргенше, қасқайып тұрып өлгенім артық" деген қағиданы ұстанған.

Қазақстан Республикасы тәуелсіздігінің жиырма жылдығы қарсаңында, еліміздің бас қаласындағы "Қазақ елі" монументі алдында ел Президенті - Қазақстан Қарулы күштерінің жоғарғы бас Қолбасшысы Нұрсұлтан Назарбаевтың қатысуымен өткен әскери шеру биылғы басты оқиғалардың бірі болды.

Конституция тәуелсіздіктің бағасыз сыйы, - деп атап өтті әскери шеруді ашқан Мемлекет басшысы, "Мемлекеттің тәуелсіздігі тек оның қуатты армиясы бар болғанда елдің және оның азаматтарының қауіпсіздігі толық қамтамасыз етілгенде ғана баянды. Бүгін біздің айқынды қарулы күштеріміз еліміздің Конституциясын кірпік қақпай қорғап тұр. Жауынгерлер әскери біліктеріңмен мен шеберліктеріңді арттырыңдар, бұдан былай да "Отан қорғаушысы" деген мәртебелі атақты абыроймен асқақтатыңдар!" - деген болатын. Өз елін, отанын қорғау әрбір азаматтың парызы. Біздің халқымыз көршілес мемлекеттермен бейбітшілік қарым-қатынаста. Болашақта әрбір Қазақстан әскері бейбіт елдің тыныштығын сақтап, егеменді еліміздің еңсесін тік ұстап тұруы керек.