Иық буыны шыққан кезде тоқпан жіліктің басы буындық шұңқырдан алдыға, төмен және артқа қарай жылжуы мүмкін.Соған байланысты алдынғы, артқы және төменгі түрлерін ажыратады. Көп кездесетіні иық буынының алдыңғы жаққа қарай шығуы-98%.
Иық буыны шығуы әрқашанда буындық капсуланың жыртылуына алып барады.Бұл кезде бұлшықет сіңірі жыртылып немесе толығымн үзіліп кетуі мүмкін.Бұлшықет сіңірінің тоқпан жіліктің үлкен төмпешігінен үзіліп кетуі жиі,ал кіші төмпешігінен үзіліп кетуі сирек кездеседі.
Зақымданған жақта иық төменге түскен, науқас басын зақымданған жаққа қарай бүгіп ұстайды. Қолын екінші сау қолымен ұстап,қимылсыз күйде ұстауға тырысады. Қолы қолы шынтақ буынында бүгілген, кішкене ғана ұзаруы байқалады. Пальпация жасағанда ауру сезімі мен акромияльді өсіндіні еркін тұрғанын көреміз. Иық осі қалыптыда жауырынның акромион өсіндісі арқылы өтетінболса,ал шыққанда бұғана арқылы өтеді. Тоқпан жілік басының төмен орналасуына байланысты акромион өсіндісінен сыртқы бұлшықетке дейінгі қашықтық сау жағына қарағанда алыстау болады.
Клиникалық көрінісі
Иық буынының дельта тәрізді бұлшықетінің қалыпты томпаюы жоғалады және осы жерден жоғары тұста акромион өсіндісінің қыры анықталады. Буында белсенді қозғалыстар болмайды немесе бірден шектеледі. Енжар қозғалыс жасауға тырысқан кезде (қолын көтергенде,бүкенде, жазғанда)қарсылық тудыратын “қатаю фиксациясы“ анықталады. Шынтақ буынын кеудеге алыпбару мүмкін емес. Пальпацияда иық буыны аймағында жайылмалы ауру сезімі анықталады.
Иық буыны енген тоқпан жіліктің сынуы және жауырынның бындық бетінің сынуымен кезесуі мүмкін. Осы кезде диагноз қоюға рентгеологиялық әдіске сүйенеміз.
Иық буыны енген тоқпан жіліктің сынуы және жауырынның бындық бетінің сынуымен кезесуі мүмкін. Осы кезде диагноз қоюға рентгеологиялық әдіске сүйенеміз.
