3.Дәріс тезисі: Гастроэзофагеальді рефлюкс ауруы (ГЭРА) – өңештің дистальды бөлігінің шырышты қабатында қабыну өзгерістерінің дамуымен және/немесе асқазан және/немесе ұлтабар мазмұнының өңешке қайталануының салдарынан тән клиникалық симптомдармен сипатталатын ауру. Бұл жиі кездеседі және ересектердің 10-20% кездеседі.
Этиология ГЭРА келесі себептерге байланысты дамиды:
1) рефлюкске қарсы тосқауыл функциясының төмендеуіне байланысты:
а) диафрагма крестінің босаңсуымен және өңештің бойлық бұлшықеттерінің жиырылуымен бірге ТӨСӨР (төменгі өңеш сфинктерінің өтпелі релаксациясы) эпизодтарының санының артуы;
б) диафрагманың өңеш тесігінің грыжаларында оның толық немесе ішінара деструкциясы (ЖЖ);
в) сорғы станциясындағы қысымның біріншілік төмендеуі;
г) ГЭРА кезінде өт рефлюксінің жоғары жиілігін анықтайтын дәнекер тінінің дисплазиясы фонында ЖҚЖ және пилорустың біріктірілген жеткіліксіздігі;
2) екі фактордың бірігуі нәтижесінде дамитын өңеш клиренсінің бұзылуы: кеуде өңешінің перистальтикасының бұзылуы және сілекей бөлінуінің төмендеуі;
3) рефлюксаттың зақымдаушы қасиеттерінің әсері (тұз қышқылы, пепсин, өт қышқылдары, лизолецитин);
4) құрсақішілік қысымның жоғарылауы;
5) асқазанның босатылуының бұзылуы;
6) өңештің шырышты қабатының асқазан мен он екі елі ішектің лақтырылған мазмұнының зақымдаушы әсеріне төтеп бере алмауы.