Үлкен үйдегі үрей
Ертесіне Марат «өткенде танысып қалған мойорға барып
келейін, не хабар бар екен», – деп аудандық ішкі істер бө лі-
мі не кетті.
– Зерттеу қорытындысы келді. Киімдерінің үлгісіне қа-
ра ған да осы ғасырдың басында өмір сүрген ер кісі, жасы
қырықтар шамасында, сол айбалтамен өлтірілген. Қа ра құ-
сы нан тиген соққыдан бас сүйегін сынған деп анықталды.
Қа зір біз сендердің үйлерің жайлы аудандық мұрағатқа сұ-
рау салдық. Содан жауап келгеннен кейін осындағы жасы
үл кен екі-үш қарияның басын қосып бала кездерінде естіген,
көр ген-білгендерін сұрамақпыз, – деп жағдайды түсіндірді
бастық.
– Сүйекті не істейсіздер?
– Əзірге біздің қоймада тұр. Бəрі анықталғаннан кейін
сендерге береміз, өздерің жерлеңдер, – деп тап бір туыс қа-
ны ның сүйегін тауып бергендей маңғазданып отыр.
– Ал, жақсы. Хабарды тағы сіздерден күтеміз, – деп Ма-
рат үйіне қайтты.
Қайтып келе жатып атасының үйіне соқты. Есік алдын-
да атасы мен əжесі күншуақтап отыр екен. Қақпадан кір ген
жігітке күн салып қарады, атасы қарлығыңқы дауыспен
– Маратпысың? – деді.
– Иə, ата. Қалайсыздар? – деп екі қолын беріп аман дас-
ты, да əжесінің бетінен сүйді. Жасында сөзге жоқ Науат бұл
күнде тіпті үндемей қалған. Арқасын сəкіге сүйеп шал қа йып
отыр.
– Қайдан жүрсің? – деді атасы.
– Мілисадан келем, өткендегі жағдайды білейін деп...
– Е, не болды аяғы, – деп атасы құлағының тұсына қо лын
қойып, жақындап отырды.
Марат дауысын көтеріңкіреп бағанағы естігендерін баян-
дап берді. Науаттың сөзбен ісі жоқ, мүлгіп отыр. Осы отыры-
сында не тірі екені, не өлі екені белгісіз. Жасы жетпіске енді
келсе де қалжырап қалған.
|