1. Тәрбие әлеуметтік құбылыс. 2. Педагогика классиктерінің тәрбие мақсаты жөніндегі пікірлері. 3. Тәрбиенің мақсат-міндеттері. 4. Тәрбие процесінің мәні. 5. Тәрбиенің заңдылықтары мен принциптері.
Тәрбие – қоғамның негізгі қызметтерінің бірі, жеке адамды мақсатты, Жүйелі қалыптастыру процесі, аға ұрпақтың тәжірибесін кейінгі буынға Меңгертіп, олардың сана-сезімін, жағымды мінез-құлқын дамытушы. Ересек буын Қоғамдыдтарихи өмірде жинаңталған тәжірибені, білімді жас буынға тәрбие Процесі арқылы береді. Тәрбие материалдық игіліктерді өндіруге қабілетті, іскер адамдарды Дайындауға бағытталуы қажет. Басты өндіруші күш – жеке тұлға. Адам жүйелі Түрде күрделі қатынастарға араласып, қоғамдағы қалыптасқан идеяны, саяси Және моральдық көзқарастарды, сенімдерді қоғамдағы адамдардық өмір сүру Тәртібін меңгереді. Педагогика баланы оқыту, тәрбиелеу тәжірибелерін қорытып, тәрбие және Даму үшін қажетті жағдайларды анықтайды. Қорыта айтқанда, тәрбие – қоғамның тарихи әлеуметтік-экономикалық Жағдайларынан туатын объективтік процесс. Тәрбие процесінде бала өзінің дамуына қажетті жағдайларды пайдалануға Тиіс. Табиғи және әлеуметтік орта оның көзқарасын дамытады. 2. Педагогика классиктерінің тәрбие мақсаты жөніндегі пікірлері. Мақсат дегеніміз – бір нерсеге ұмтылу, іске асыру. Бұл тұрғыдан Алғанда тәрбие мақсаты — жастарды өмірге әзірлеу мақсатымен жүргізілетін Тәрбие жұмыстарының нәтижесін ерте болжау. Тәрбиенің мақсаты мен жүйесі мемлекеттің саясаты мен экономикасына Тәуелді. Тәрбие мен қоғам бір мезгілде пайда болды. Тәрбие қоғамдық Құбылыс, онсыз қоғам өмірі ілгері дамымайды. Алғашңы қауымдық құрылыста Ересектер балаларды еңбекке дағдыландыру үшін қауымның әдет-ғұрпын, салтын Үйретті. Таптық қоғамда тәрбие мақсатын анықтау қоғамның ең негізгі мақсатына Айналды. Құл иеленуші қоғамдық құрылыста құлдар, өндіріс құралдары (жер, Еңбек құралдары) – құл иеленушілерінің жеке меншігі болды. Тәрбиенің Мақсаты құл иеленушінің мүддесіне бағындырылып, балаларды басқыншылық соғыс Өнеріне тәрбиеледі. Әрбір мемлекетте балаларға білім беру мен тәрбиені ұйымдастырудық Нақтылы мәселелері мен әдістері қарастырылады. Мұғалім қандай адамды Қалыптастыратынын дәл білуі керек. К.Д.Ушинский өз қызметінің айқын Мақсатын көрмейтін тәрбиешіні құрылыс материалдарын бір жерге үйіп тастап, Одан не алғысы келетінін білмейтін архитектормен салыстырады. Тәрбиеші жас Ұрпаққа берілетін білім, іскерлік, дағдыны, тәрбиелейтін сезімді біліп, Жоспарлы, мақсатты тәрбие жұмысын жүргізеді. «Тәрбие – адамды қалыптастыратын және жетілдіретін үйлесімді процесс» – деп Коменский тәрбие мақсатын төмендегі-дей негізгі элементтерге бөлді: • адамға барлық заттарды білгізу – «ғылыми білім»; • заттардың және өзінің қожасы ету – «адамгершілік»; • құдайға, заттарға құлшылық ету – «діни тәрбие»; • тән саулығы – «дене тәрбиесі». И.Г. Песталоцци тәрбиенің мақсаты балаға бастауыш білім, еңбек, ақыл- Ой, дене тәрбиесін беріп, жан-жақты және үйлесімді дамыту деген. Неміс педагогы А. Дистервег педагогикалық мәселелерді шешудегі Сословиелік және шовинистік саясатқа қарсы күресіп, «Мектептің міндеті Адамзатты және өз халқын сүйетін саналы азаматтарды тәрбиелеу» – деген. К.Д. Ушинский тәрбиенің мақсаты қоғамға пайдалы, адамшылығы бар адамды Тәрбиелеу деген. Ол адамгершілік тәрбиесін ақыл-ой, еңбек тәрбиесімен тығыз
байланысты қарастырады.
П.П.Блонский тәрбие мақсаты балаға жалпы адамзаттың және ұлттың
мәдениетті меңгеруге көмектесу, жеке тұлғаның жалпы адамзаттық идеалдарын
қалыптастыру деген.
1941-1990 жылдардағы педагогикалық әдебиеттерде «жан-жақты даму»
ұғымына ақыл-ой, политехникалық оқу және өндірістік еңбек, адамгершілік
тәрбиесі, дене және эстетикалық тәрбие салалары енгізілді.
А.С.Макаренко тәрбиенің мемлекеттік міндеті негізінде педагогикалық
міндет қойып, педагогтардың жұмысын бақылауға алуға болатындығын атап
көрсетті. Ол «Тәрбиенің негізгі мақсаты баланы жан-жақты дамыту» – деген
ұсынысты қолдады, В.А.Сухомлинский оны жүзеге асырды.
Тәрбие мақсаты қазақ тәлім-тәрбие тағылымына да қойылды. Ұлы ұстаз Әбу
Насыр әл-Фараби «Адамға ең әуелі білім емес, тәрбие берілуі керек. Онсыз
берілген білім – адамзаттың қас жауы. Ол келешекте оның барлық өміріне апат
әкеледі» – деді.
Ы.Алтынсарин «өмірдің негізгі мәні — еңбек, ол адамның адамгершілік
қасиетін мәртебелендіреді, өмірдің шын қадірін тек еңбексүйгіш адам ғана
түсіне алады. Мәнсіз еңбек, мағынасыз бейнетқорлық адамның жігерін
мұқалтады, өз еңбегінің қызығын, рақат-ләззатын көре білу – кісіліктің
басты белгісі» – деген.
Абай Қүнанбаев талап, еңбек, терең ой, қанағат, рақым сынды жеке
тұлғалық жақсы сапаларды қалыптастыру мақсатын қойып, өсек, өтірік,
маңтаншақтың, еріншектік, бекер мал шашпақ сияқты зиянды әдеттерді жоюға
шақырады.
М.Жұмабаев «Көркем денелі, түзу ойлайтын, дәл пішетін, дәл табатын
ақылды болса, сұлу сөз, сиқырлы үн, әдемі түрден .ляззат алып, жаны
толқынарлық болса, баланың дұрыс тәрбие алып шын адам болғандығы» – деп
жазды. М.Жұмабаев «Көркем денелі, түзу ойлайтын, дәл пішетін, дәл табатын