Ғылым өзін-өзі бағалауды қалыптастырудың екі тәсілін атап көрсетеді.
Біріншісі,
өзінің
тырысу
деңгейін
қол
жеткізілген
нәтижелермен
байланыстырудан тұрады, ал екіншісі – қоршағандардың өзі туралы пікірін
әлеуметтік салыстыру. Бірақ, осы тәсілдерді пайдалану кезінде өзін-өзі бағалау
әрдайым өз қалауыңдай бола бермейді. Мардымсыз тырысу өзін-өзі тым жоғары
бағалауға алып келуі мүмкін, себебі жұмыстағы қиыншылыққа өз алдына жоғары
міндеттер қоя білетін тәрбиешілер ғана ие бола алады. Шығармашылық тұрғыдан
жұмыс істейтін ұстазды әріптестердің нәтижелері мен өзін және өз нәтижелерін
салыстыру арқылы өзін-өзі бағалауды қалыптастыру тәсілі де қанағаттандыра
алмайды.
Ұстаздың өзін-өзі бағалауын қалыптастырудың негізгі амалы (оның ішінде
келешектегі) – ұстаз-тәрбиешінің тұлғалық және қызметтік мұратымен өз
нәтижелерін өлшеу және бұл жұмыс ертерек, бірінші курстан басталуы тиіс.
Кәсіби мұратты қалыптастырудың ең қарапайым және ең сенімді амалы – арнайы
әдебиетті өздігінен білім алумен зерделеу, ұстаздың өзінің мұратын іздеу
мақсатында көрнекті педагогтардың өмірімен және шығармашылығымен танысу.
Бұл оның өзін-өзі тәрбиелеуінің тиімді болуы үшін ең басты шарты. Бұл ретте
еліктеу үшін үлгі бола алатын жігерлі адамды пір тұту маңызды роль атқаруы
мүмкін.
Өзін-өзі тәрбиелеу үдерісін ынталандыратын сыртқы факторларға
педагогикалық ұжым, мектепті басқару стилі және бос уақыт факторы жатады.
Әсіресе, жаңадан бастап жүрген мұғалім, өзара тілектес және талапшыл, табанды,
орынды сынау және өзіне де сын көзбен қарай білу, әріптестерінің
шығармашылық ізденістеріне ерекше назар салу және олардың табыстарына
шынайы қуана білу қалыптасқан, жас мұғалімдердің кәсіби өсуіне шынайы
қолдаушылық сезілетін ахуал орнаған педагогикалық ұжымға келе отырып,
кәсіби мұрат талаптарына сәйкес келуге тырысады. Керісінше, педагогтар
арасындағы ұжымдық бастаулардың жоқтығы, шығармашылық ізденісті
менсінбеу және өзін-өзі тәрбиелеудің мүмкіндіктеріне кекесінмен қарау өзін-өзі
жетілдіру қажеттілігін жойып тынады. Егер мектептің басшылығы педагогтарға
өз күштері мен қабілеттеріне деген сенім туғызуға, олардың әрбірінің сәттілікке
жетуіне жағдай жасамаса, егер оның талаптарының артында ұстаздардың
сәттіліктері үшін алаңдаушылық, көмектесуге тырысу сезілмесе, онда мұндай
мектепте өзін-өзі тәрбиелеуге деген қажеттілік те туындамайды.
Ең соңғысы – уақыт факторы. Ол ұстазға көркем әдебиетті, мерзімді
баспасөзді оқу, мұражайларға, театрларға, көрмелерге бару, фильмдер мен
телебағдарламаларды көру, арнайы, сондай-ақ психологиялық-педагогикалық
әдебиетті зерделеу үшін қажет.
Достарыңызбен бөлісу: