А. Мырзахметов атында



бет10/18
Дата20.06.2018
өлшемі0,6 Mb.
#43756
1   ...   6   7   8   9   10   11   12   13   ...   18

УДК 342.724
ҰЛТТЫҚ САНА ЖӘНЕ МЕМЛЕКЕТ
STATE AND NATIONAL CONSCIOUSNESS
ГОСУДАРСТВО И НАЦИОНАЛЬНОЕ САМОСОЗНАНИЕ
Жолумбаев М.К. - к.ю.н., Кенжеманова А.С.

Абай Мырзахметов атындағы Көкшетау университеті
Annotation

The article considers the stages and the ways of the development of the states national sovereignty, the questions of economic independence and political stability during crisis are considered. The development of national consciousness as an integral part of State is analysed.


Аннотация

В статье анализируется этапы и пути развития национального суверенитета государства, рассматриваются вопоросы экономической независимости и политической стабильности в период кризиса. Анализируется развитие национального самосознания как неотъемлемой части государства.


Қазақтардың ХХІ ғасырда өмір сүріп жатқанына біраз уақыт өтті, алайда қордаланған ұлттық мәселелер молаймаса, азаяр түрі жоқ. Күні бүгінге дейін психологиялық тұрғыда қандай күйде екеніміз әлі жан-жақты зерттелінбей жатыр. Кезінде ұлт мәдениетін зерттеуші ардақты бір ағамыздың ғылыми конференция барысында турасынан қойған мына бір мәселесі ойдан кетер емес: “алдағы жаңа ғасырда адам болып қалатынымыз айдан айқын, бірақ қазақ болып қалуымыз үлкен мәселе…”. Расында да этностық сәйкестілік (идентификация нәтижесі ретінде) проблемасы күні бүгінге дейін өзінің өткірлігін жоғалтпағанына таңқалуға болады. Қазақ әлемі төңірегіндегі пікірталастарға құлақ асып отырсақ, баяғы марксистік философиядағы идеалистік пен материалистік бағыт сияқты екі қарама-қарсы ұстанымды анық байқаймыз. Біріншілері тіл, дін және т.б. ұлт мәселесіне бей-жай қарай алмайтындар да, екіншілері бұл тақырыптарды қозғағанды жақтырмай, космополиттік не дара құндылықтарды уағыздағанды тәуір көретіндер тобы [1].

Адамзаттың әрбір даму дәуіріндегі қоғамдық формацияны құру, адамдардың физиологиялық қасиетіне тікелей байланысты бола отырып қоғамдық сананың даму деңгейіне тәуелді. Әрбір қоғамдық формациядағы өндіріс күшінің пайда борлып, дамып сапасының өзгеріп отыруы адамдардың табиғи қоғамдық саналарының дамуымен тікелей байланысты. Бастапқыда адамдардың бірігіп әрекет жасауынан басталған қарапайым ара қатынастар келе, келе күрделі қауымдастықтар мен қоғамдық жүйе қалыптастырып, мемлекеттердің пайда болуына алып келді. Алғашқы қауымдастықтар мен мемлекет қаңқасын құруға мұрындық болған тайпалар мен халықтар болса, қазіргі кезеңде мемлекеттерді сол аймақта тұрып жатқан этностар өкілдерін өз маңына біріктіріп тек бір ұлт құрайтыны белгілі. Және де ол адамзат дамуындағы табиғи заңдылық. Оны әлемдегі дамыған мемлекеттер мен дамып келе жатқан мемлекеттердің тәжрибесінен көреміз. Сол себептен, егер біз қазақ елінің дербес, тәуелсіз мемлекет болуына мүдделі болсақ. Онда біз болашақ тәуелсіз мемлекетіміздің темірқазығы ұлттық идеяны анықтап, заңдастырып бекітуіміз және осы бағыттағы ұстамымыздан ауытқуға жол бермеуіміз қажет [2].



Әлемдегі мемлекеттердің саяси ұстамының, яғни ұлтық идеяларының өзегі барлық мемлекеттерге тән бір ортақ заңдылыққа бағынады. Ол заңдылық (ұлттық идея) - мемлекет өз ұлтының экономикалық, саяси, рухани тәуелсіздігінің, ел мен жер біртұтастығының мәңгі сақталуына және ұлттық байлығы тек халықының игілігіне жұмсалып, жұртының әлеуметтік жағдайының үнемі жақсарып отыруы мен өз ұлтына тән рухани дамуына арналған бағытты қатаң ұстануы. Осы заңдылық барлық мемлекеттердің даму үрдісінің ұлттық идеясының негізгі өзегі ретінде барлығына ортақ.. Өйткені тек осы құндылықтар ғана әр елде барша халықты ортақ мүдде ретінде топтастыра алады. Сондықтан, қазақ халқы құрып отырған мемлекетінің ұлттық идеясының да темір қазығы осы құндылық болуы заңдылық. Біз бұны дамыған ірі мемлекеттер Ұлыбритания, Франция, Қытай, Германия, Ресей, Жапония, Индия, Түркия, Италия т.б.-дың саяси ұстамынан анық көріп отырмыз. Осы заңдылық әлемдік экономикалық дағдарыс кезінде өте айқын көрінді. Осы бағытта дамуды бекіту, «жаһандану мен әлемдік демократиялық стандартқа сай боламыз» деген ұғыммен алпауыт елдердің қитұрқы экономикалық экспансиясының ықпалдық шеңберіне кіріп кетуден сақтайды. Қазіргі біздің биліктің демократиялық ашық қоғам құрамыз деген желеумен ұлттық санасы бекімеген, мемлекеттің кімнің мүдесін, қандай құндылықты қорғап отырғанын және осы қоғамды кім үшін құрып отырғанын айқындай алмай жатып,тәй - тәй басып келе жатқан елімізді алпауыт елдердің мүддесіне қызмет ететін халықаралық ұйымдардың ұстамының құшағына ойсыз, ғылыми негізсіз, «біз дамыған ел боламыз» деп еліктеумен кіргізуге талпынуы ұлт келешегіне қауіп әкеледі. Тәуелсіз ұлттық мемлекет болғымыз келсе, экономикалық және саяси кіріптарлық шеңберіне түсіп қалмау үшін жаһандануға тән халықаралық интеграцияға кіру саясаты өте сақ, өз тәуелсіздігінің келешегіне нұқсан келтірмейтіндей, ұтымдылықпен жүргізілуі тиіс. Осы қатерден аман қалу жолы ең алдымен ұлттық сана негізінде мемлекет құруды жүзеге асыру болады..Ұлттық сана негізінде мемлекет құруға тән заңдылық - оның экономикасының, ішкі және сыртқы саясатының, ғылымының, заң жүйесін құруының, экологиялық қауіпсіздігінің, білім беру жүйесінің, мәдениетінің, ақпарат тарату, ұрпақ тәрбиелеу, қоғамдық сана қалыптастыру мен рухани дамуының идеологиясы мемлекет құрушы халықтың (ұлттың) мүддесін қалтқысыз қорғап, оның ұлтық ерекшелігін сақтауға арналады. Қандай да мемлекет болмасын, өзінің тәуелсіздігін сақтау үшін, ең бірінші экономикалық тәуелсіздігін қорғайды. Бұл заңдылық [3].

Экономикасы тәуелсіз ел ғана өзінің саяси тәуелсіздігін қорғай алады.Сондықтан, мемлекет экономикалық даму жолы мен ел басқару жүйесінің қандай түрін таңдасада оның экономикалық саясатының идеологиясы ұлттық идеяның заңдылығын қатал бағынуы ең басқы шарт болады. Яғни, елдің экономикалық даму үдерісі мен елді басқару - ұлттық байлықты талан-таражға салмай өз халқының игіліне (әлеуметтік жағдайын жақсартуға) пайдалана отырып ұлттың мүддесін мүлтіксіз қорғауға қатаң бағытталады. Ұлттың негізгі байлығы жер мен жер қойнауының қазынасы мемлекеттің емес, халықтың ортақ байлығы екенін бекіту қажет. Яғни, жер - табиғи байлық, оны өндіруге ешқандай капитал мен өндіруші күш пайдаланбағандықтан тауар ретінде оның құнын ғылыми негізде анықтауға болмайды, ол экономика заңына қайшы сондықтан жерді пайда қуып тауарға жасанды айналдыру рұхсыздандыру саясаты болғандықтан, жер сатуды тоқтату қажет (Қазіргі әлемдегі алпауыттардың пайда табу мен өктемдік жүргізу жолында жердің құнын волютаризмдік жолмен сату алаяқтық және келешекте адамзатты табиғи дамудан айырып, дағдарысқа тірейтін жол). Жер халықтық меншікте болып, мемлекет тек оны пайдалануын реттеп отыруға ғана құқылы болуы қажет. Жер әр азаматтың минималды өмір сүру қажеттілігін өтеуге арналған (тұрғын үй, қоражай,бақша) заңды түрде бекетілген мөлшерде тегін берілуі керек. Кәсіптік бағытта пайдалануға мемлекет өз азаматтарына жерді жалға беруге құқылы болуға тиіс. Шет ел компаниялары мен азаматтарына жер сату тоқтатылмаса келешекте мемлекеттің тәуелсіздігіне қауіп әкеледі. Жер мен жер байлығы ұлттық мүддені қорғайтын заңмен реттелуі тиіс. Ел болудың басты тұғырлары – қоғам және мемлекет, олар болмағанда ел туралы не айтпақпыз. Кеңес заманында қазақтар социалистік ұлт аталғанымызбен, елдік мәселелермен бел шешіп айналыса алмадық, ондай істерге ниеттеніп кіріспек болсақ, бірден “ұлтшыл” болып шыға келіп, орталықтан саяси сынға түсіп, айыпталып отырдық. Қазақ халқының дербес қоғамы да, тәуелсіз мемлекеті де болған жоқ, ондай жағдайда елдік қадір-қасиетіміз де шамалы болды. Нағыз елдікке қазақтар 1991 жылдан бастап ене бастадық. Қазіргі уақытта мемлекеттің басты саясаты қазақ ұлтының көңіл-күйіне бұрылуы тиіс. Өйткені, мемлекет құрушы ұлт әлсіз болса, мемлекет те әлсіз болады. Қазір соңғы санақ бойынша елдегі байырғы ұлт — қазақтың сандық үлесі 67 пайызды құрайды. Соған байланысты қоғамда қазақтың санының басым болуы оны басқаларға күш көрсетуге алып келеді; қазақтың саны өскенмен, санасы өскен жоқ; қазақтың санының өскеніне қуанбау керек, бұл рушылдық пен жүзшілдіктің, жемқорлықтың өсуіне алып келеді; қазақтың саны өссе, орыстар Ресейден көмек сұрауы мүмкін деген пікірлер пайда болды. Бұған, сірә, РФ президенті Д.Медведевтің Ресей мүддесіне қарсы әрекет еткендерге, қай жерде болғандығына қарамастан, қатаң шара қолданылады деп, сол мәселеге орай арнайы мемлекеттік комиссия құру туралы Жарлыққа қол қойғандығы желеу болса керек. Бұл дегеніңіз — орысқа кім қабақ шытса, сол елге басып кірем деу емес пе? Біз 2030 жылға дейінгі сттратегиялық бағдарламаны мақтаймыз. Бірақ, соның ішінде сол уақытта қазіргі қазақтың келбеті қандай болады деген ой неге жоқ? Бізде басқалардың қабағына қарау, қазақ ұлтының жағдайының нашарлауына көңіл бөлмеу басым. Шындығына келсек, диаспора Назарбаев билігінен кейін не болады деп, Конституцияға сенімсіздікпен қарайды. Конституция ұлтаралық қарым-қатынастың негізі десек, оған сенбеу көп нәрседен хабар берсе керек. Біз бүгін сіздермен осы мәселе төңірегінде ой бөлісуді мақсат тұттық»,— деді. Одан кейін сөз алған А.Сарым қазіргі ұлт саясатының мақсаты мен басымдықтарының белгісіздігіне тоқталып, оның жарнамаға айналып кеткендігіне қынжылыс білдірді. Сондай-ақ, баяндамашы пікірінше, онда демографиялық мәселе, ауыл мен қала тұрғындарының мүмкіншіліктері қандай, қазақ ұлтшылдығы мәселелері қарастырылмаған. Ал, шындығына келсек, мемлекеттік ұлтшылдық аса қажет. Бүгіндері мемлекет ұсынып отырған идеологиялық тезистер елдің наразылығын тудыруда. Қоғамда ескі және жаңа ұлтшылдар арасында қайшылық бар. Дін мәселесі де назардан тыс қалғандай. Қордаланған мұндай мәселелер аз емес. Сондықтан, оларды шешу үшін жаңа партия не қозғалыс құрылып, аталған мәселелер бойынша қарымды шаралар жүргізуі керек сияқты. Жалпы алғанда, ұлттық саясат тарих, ұлттық сана және ұлт тілі негізінде жүргізілуі тиіс [4].

Бұдан кейін пікірталасқа қатысқандар ұлт саясатын кейбіреулердің ұлтара-лық келісім мағынасында жаңсақ түсінетіндігін, оның көпкомпонентті ұғым екенін, оған тіл, демография, діл т.б. жүйелі де кешенді мәселелердің кіреті- нін алға тартты [5].



Ұлттық сана тұғыры – өркениетті мемлекет. Мұнда екі мәселе бар. Бірі – мемлекеттің сыртқы саясаты, халықаралық ұйымдар жұмысына белсене араласу, екі жақты және көпжақты өзге мемлекеттермен дипломатиялық қарым-қатынастар орнатып, оны жетілдіру, халықаралық ұйымдар, форумдар, саммиттер жұмысына араласу. Бұл салада Қазақстанның жетістіктері айтарлықтай. Мысалы, Қазақстанның Тәуелсіз Мемлекеттер Достастығының (1991), Шанхай ынтымақтастық ұйымының (1996), Ұжымдық Қауіпсіздік Шарты ұйымының (2001) мүшесіне айналуы; Қазақстан Республикасының Президенті Нұрсұлтан Назар­баевтың 1991 жылғы 29 тамыздағы Жарлығымен Семей полигонының жабылуы; тамыз айының 29-ын Ядролық қарудан бас тартудың бүкіләлемдік күні деп жариялау туралы Нұрсұлтан Назарбаевтың бастамасын Біріккен Ұлттар Ұйымының қолдауы; 1992 жылы Елбасының бастамасымен “Түркісой” ұйымының құрылуы; 2006 жылғы 17 қарашада Түркияның Анталия қаласында өткен Түркі тілдес мемлекеттер басшы­ларының VІІІ саммитіндегі Елбасы Нұрсұлтан Назарбаевтың ұсынысымен 2008 жылы Түркі тілдес елдердің Парламенттік Ассамблеясының (ТүркіПА) құрылуы; 2009 жылғы 2-3 қазанда Нахчыван қаласында өткен Түркітілдес мемлекеттер бас­шыларының ІХ саммитінде Түркітілдес мемлекеттердің ынты- мақтастық кеңесін құру туралы Нахчыван келісіміне Қазақстанның қол қоюы; Қазақстанның 2010 жылы Еуро­падағы Қауіпсіздік пен ынтымақтастық ұйымына, 2011 жылы Ислам конференциясы ұйымына төрағалық етуі.

Екінші жағы – мемлекеттің ішкі саясаты. Мұнда айтарымыз, азаматтық сана және патриотизмді насихаттап, тәрбиелеу мәселелері. Осы мәселеде мемлекеттік тілді жетілдіру, оның қолдану аясын кеңейту келелі іс екенін баса айту керек. Бұл елдің бүгіні мен ертеңіне қатысты, ол ұрпақтар сабақтастығының басты арнасы. Біз кейінгі ұрпаққа елдік, мемлекеттік, мәдени құндылықтарымызды қай тілде жеткізбекпіз? Міне, мәселе қиындығы. Ұрпақтар сабақтастығы – ұлттық, елдік құндылықтардың арнасы. Құндылықтарды ұрпақтан ұрпаққа өткізудің одан өзге жолы жоқ. Демек, мемлекеттік тілде сөйлеп қана қоймай, сол тілде құндылықтар жасап, оны келесі ұрпаққа өткізетін ұрпақ тәрбиелеу мемлекеттің ішкі саясатының негізгі бағыты болуы түсінікті әрі табиғи жағдай болса керек [6].


ӘДЕБИЕТ

  1. Баянов Е., “Мемлекет және құқық негіздері”, оқулық, Алматы, “Жеті жарғы”, 2001,137-142 б.

  2. Ағдарбеков Т. “Құқық және мемлекет теориясы”, 2002.

  3. Конституционная история казахстана и стран центральной азии. ХХ век стр.171–175.

  4. «Ұлт және ұлтаралық мәселе» Ақиқат 2001ж. № 1 бас. 8-13 б.

  5. Г.Сапаргалиев., «Конституционное право Республики Казахстан» академический курс, издание- 3 “Жеті жарғы”, 2007, стр. 153-156.

  6. Ғ.С. Сапарғалиев, А.С. Ибраева., «Мемлекет және құқық теориясы» оқулық, Астана, “Фолиант”, 2007 ж.



УДК 347.95
АЗАМАТТЫҚ ҮРДІСТЕ АППЕЛЯЦИЯЛЫҚ ЖӘНЕ КАССАЦИЯЛЫҚ

САТЫ ӨКІЛЕТТІКТЕРІ
THE POWER OF APPEAL AND CASSATION INSTANCE IN THE CIVIL PROCESS
ПОЛНОМОЧИЯ АПЕЛЛЯЦИОННОЙ И КАССАЦИОННОЙ ИНСТАНЦИИ В ГРАЖДАНСКОМ ПРОЦЕССЕ
Сатыбалди Л. - к.ю.н., Бисарина А.К.

Кокшетауский университет им. А.Мырзахметова
Аңдатпа

Азаматтық істерді апелляциялық және кассациялық тәртіпте қарау сот үкімдерінің заңға енбеген күшіне, сот шешімдерінің заңға енбеу мақсатында қадағалау. Қазақстан Республикасының азамат заңнамасының өкімі апелляциялық және кассациялық сатыда жалпы ортақ, соған байланысты оларды қарасытып ажырату керек.


Annotation

Revision of the civil cases on appeal and cassation proceedings provided for verification of judgments which have not entered into force, providing for the purpose to prevent the entry into force of wrong judgments. The current civil law in the Republic Kazakhstan appealation credentials and appeal court has much in common, which requires a revision to distinguish between them.


Апелляционное и кассационное производство в гражданском судопроизводстве является одним из средств реализации конституционного права на судебную защиту.

В нормах действующего гражданско-процессуального законодательства закреплено право, участвующих в деле лиц на пересмотр их дела в суде второй инстанции по всем категориям гражданских дел, поэтому для пресмотра дел в апелляционном и кассационном порядке требуется волеизъявление лица, участвующего в деле.

В апелляционном и кассационном порядке могут быть пересмотрены и значительная часть определений суда первой инстанции, которыми разрешаются процессуальные вопросы, возникающие при разбирательстве дела.

Апелляционное кассационное производство предусмотрено для проверки судебных постановлений, не вступивших в законную силу. Действующее законодательство в полномочиях, как апелляционной инстанции, так и кассационной инстанции предусматривает единную цель, не допустить вступления в законную силу неправильных судебных решений.

Решения суда первой инстанции не вступившие в законную силу могут быть обжалованы и опротестованы в апелляционной порядке, при этом право обжалования принадлежит сторонам и другим лицам, участвующим в деле, а право принесения протеста принадлежит прокурору, участвовавшему в рассмотрении дела. Так же вправе опротестовать судебное решение независимо от участия в рассмотрении дела, Генеральный прокурор Республики Казахстан и его заместители, прокуроры областей и приравненные к ним прокуроры и их заместители в пределах своей компетенции.

Гражданско-процессуальное законодательство Республики Казахстан предусматривает подачу апелляционной жалобы так же лицами, не привлеченные к участию в деле, но в отношении прав и обязанностей которых суд принял решение.

Апелляционные жалобы и протесты на решения, вынесенные районными и приравненными к ним судами, рассматриваются единолично судьей областного и приравненного к нему суда.

При рассмотрении дела в апелляционном порядке суд проверяет законность и обоснованность решения суда первой инстанции в полном объеме, а так же апелляционная инстанция может устанавливать новые факты в пределах заявленного иска и исследовать новые доказательства, которые сторона по уважительным причинам не имела реальной возможности предоставить суду первой инстанции.

Глава 41 Гражданско-процессуального кодекса Республики Казахстан предусматривает порядок рассмотрения дел по апелляционной жалобе и апелляционному протесту.

Статья 347 ГПК РК предмет апелляционного рассмотрения.

По апелляционным жалобе, протесту суд апелляционной инстанции по имеющимся в деле и дополнительно представленным материалам проверяет правильность установления фактических обстоятельств дела, применения и толкования норм материального права, соблюдения при рассмотрении и разрешения дела норм гражданско-процессуального закона.

Полномочия суда апелляционной инстанции предусмотрены в ст. 358 ГПК РК, суд апелляционной инстанции вправе:

1) оставить решение без изменения, а жалобу или протест без удовлетворения,

2) изменить решение суда первой инстанции,

3) отменить решение суда первой инстанции и вынести новое решение,

4) отменить решение суда первой инстанции и направить дело на новое рассмотрение в суд первой инстанции в случае установления нарушений норм процессуального права, предусмотренных в ст. 366 ГПК РК. Суд апелляционной инстанции не вправе предрешать вопросы о достоверности или недостоверности того или иного доказательства, о преимуществе одних доказательств перед другим, а также о том, какое решение должно быть внесено при новом рассмотрении дела.

5) отменить решение полностью или в части и прекратить производство по делу либо оставить заявление без рассмотрения по основаниям, предусмотренным статьями 247ГПК РК, т.е. по основаниям прекращения производства по делу и 249 ГПК РК, по основаниям оставления заявления без рассмотрения.

Решение суда первой инстанции подлежит отмене либо изменению в апелляционном порядке если неправильно определено и выяснено круг обстоятельств, имеющее значение для дела, установлено несоответствие выводов суда первой инстанции, изложенных в решении, обстоятельствам дела, недоказанность установленных судом первой инстанции обстоятельств, имеющих значение для дела. нарушение или неправильное применение норм материального права или норм процессуального права.

Нарушение или неправильное применение норм материального права считается не применение закона, подлежащее применению, применение закона не подлежащее применению, если суд неправильно истолковал закон, неправильно применил аналогию закона или аналогию права.

Решение суда первой инстанции подлежит отмене, независимо от доводов жалобы, протеста в случае, если дело рассмотрено судьей, не имеющим права на рассмотрение этого дела, дело рассмотрено судом в отсутствие кого-либо из лиц, участвующих в деле, не извещенных о времени и месте судебного заседания, если при рассмотрении дела были нарушены правила о языке, на котором ведется судопроизводство, суд разрешил вопрос о правах и обязанностях лиц, не привлеченных к участию в деле, если решение не подписано судьей или подписано не тем судьей, который указан в решении, а так же если в деле отсутствует протокол судебного заседания или протокол отдельного процессуального действия.

Апелляционная инстанция по итогам рассмотрения дела по существу выносит постановление, которое вступает в законную силу по истечении срока на их кассационное обжалование, опротестование, если они не были обжалованы или опротестованы.

В кассационном порядке подлежат обжалованию и опротестованию постановления и определения суда апелляционной инстанции.

Законом Республики Казахстан № 227-IV от10 декабря 2009 года, введена в Гражданский процессуальный кодекс РК глава 42-1 Обжалование и опротестование постановлений и определений суда апелляционной инстанции в кассационном порядке.

Право кассационного обжалования и опротестования постановлений и определений суда апелляционной инстанции принадлежит сторонам и другим лицам, участвующим в деле, а так же лица, непривлеченные к участию в деле, но в отношении прав и обязанностей которых суд вынес постановление или определение.

Право кассационного опротествоания постановлений и определений суда апелляционной инстанции принадлежит прокурору, участвовавшему в рассмотрении дела в апелляционном порядке. Генеральному Прокурору Республики Казахстан и его заместители, прокуроры областей и приравненные к ним прокуроры вправе опротестовать постановления и определения суда апелляционной инстанции независимо от участия в рассмотрении дела.Кассационная жалоба или протест рассматриваются областным и приравненным к нему судом в составе не менее трех судей.

При рассмотрении дела суд проверяет законность и обоснованность судебных актов первой и апелляционной инстанции по имеющимся в деле материалам в пределах доводов жалобы, протеста. Суд кассационной инстанции может исследовать новые обстоятельства в пределах заявленного иска, если они не были представлены суду первой и апелляционной инстанции по уважительной причине.

Полномочия суда кассационной инстанции предусмотрены ст. 383-19 ГПК РК, суд вправе:

1) оставить постановление и определение апелляционной инстанции без изменения, а жалобу или протест- без удовлетворения;

2) отменить постановление и определение апелляционной инстанции полностью либо в части и направить дело на новое рассмотрение в суд первой или апелляционной инстанции в ином составе судей, если ошибки, допущенные судом апелляционной инстанции, не могут быть исправлены кассационной инстанцией. Суд кассационной инстанции не вправе предрешать вопросы о достоверности или недостоверности того или иного доказательства, о преимуществе одних доказательств перед другими, а так же о том, какое решение должно быть вынесено при новом рассмотрении дела;

3) отменить постановление и определение апелляционной инстанции полностью либо в части и прекратить производство по делу либо оставить заявление без рассмотрения по основаниям, предусмотренных ст. 247, 249 ГПК РК;

4) отменить постановление и определение апелляционной инстанции, оставив в силе решение суда первой инстанции;

5) изменить постановление или вынести новое, отменив решение суда первой или апелляционной инстанции, не передавая дело на новое рассмотрение, если по делу не требуется собирания или дополнительной проверки доказательств, обстоятельства дела установлены судом первой или апелляционной инстанции полно и правильно, не допущена ошибка в применении норм материального права.

Основаниями к отмене постановления и определения суда в кассационном порядке являются нарушение или неправильное применение судом первой и апелляционной инстанции норм материального и процессуального права.

Постановление суда кассационной инстанции вступает в законную силу с момента его вынесения.

Таким образом, мы усматриваем в полномочиях как апелляции, так и кассации много общего.

В апелляционной инстанции возможно устранить,отмену решения суда первой инстанции и направление дела на новое судебное рассмотрение, так как согласно статьи 345 ГПК РК суд апелляционной инстанции может устанавливать новые факты, исследовать новые доказательства и принять новое решение по делу.

Устранение судебной ошибки вышестоящим судом - обязательный компанент судебной защиты, поэтому любая ошибка подлежит устранению, невзирая на то, что такое устранение повлечет ухудшение положения лица, подавшего жалобу. Это является основанием соблюдения принципов диспозитивности, состязательности и равноправия сторон.
ЛИТЕРАТУРА


  1. Конституция Республики Казахстан 1995 г. г. Алматы

  2. Гражданский процессуальный кодекс Республики Казахстан г. Алматы 2010 г.



УДК 337
АЙНАЛЫМДАҒЫ КАПИТАЛДЫ ҚАРЖЫЛАНДЫРУ МЕХАНИЗМІ
MECHANISM OF WORKING CAPITALS FUNCTIONING
МЕХАНИЗМ ФИНАНСИРОВАНИЯ ОБОРОТНОГО КАПИТАЛА
Шанайбаева Г.
Аңдатпа

Мақалада «Кәсіпорынның айналымдағы ақшасын қаржыландыру механизмі мен оны қаржыландыру көздері» атты дисертациялық жұмыс келесі мәселелерді талдады, нақтылап айтып кететін болсақ: кәсіпорынның айналымдағы қаражаты, оның құрастырылуы, көздері мен қаржыландыру механизмдері. Сонымен қатар АҚ «Қазақстан Республикасының Халық Банкі» Щучинск қаласында орналасқан кәсіпорынның 2009-2010жж аралығындағы шаруашылық қызметтерін қаржыландырылуы жөнінде талдау жүргізілді. Берілген диссертациялық жұмыстың мақсаты кәсіпорынның айналымдағы капиталды зерттеудің практикалық және тәжірибелік аспекттерін талдау мен бұл процессті жүзеге асыру жолдарын дамыту болып табылады.



Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   6   7   8   9   10   11   12   13   ...   18




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет