Адамның бұлшық ет күші бұл сыртқы қарсылықты жеңу немесе бұлшықет күші арқылы оған қарсы тұру қабілеті
жүктеу/скачать 18,42 Kb.
|
28 физ
| Бұлшықет тонусы адам ағзасының физиологиялық қасиеттерінің бірі болып табылады. Бұл жағдайдың табиғаты әлі анықталған жоқ, бірақ сарапшылар ұстанатын бірнеше теориялар бар. Тыныштықтағы бұлшықет кернеуі сыртқы факторлардың немесе жүйке жүйесінің ауруларының әсерінен өзгеруі мүмкін. Патологияның екі түрі бар: гипертонустық және гипотонустық.
Тонус мидан үнемі келетін жүйке импульстарына байланысты сақталады. Бұлшықетке түсетін жүйке импульстары нерв ұшының пресинаптикалық мембранасының деполяризациясын тудырады, мұнда құрамында ацетилхолин бар көпіршіктер көп болады. Бұл кезде синапстық көпіршіктерден ацетилхолин синапстық саңылауға түсіп, постсинапстық мембрананың (бұлшықет талшығы) Na+ және K+ иондары үшін өткізгіштігін арттырады. Оң зарядталған иондардың бұлшықет талшығына енуі оның мембранасында постсинапстық электртеріс потенциалдың пайда болуын тудырады. Потенциалды айырмашылық бұлшық ет талшығында пайда болады, ол талшықты қоздырады және әрекет потенциалын тудырады. Бұл потенциал бұлшықет талшығы бойымен таралады және оның жиырылуына әкеледі. Бұлшық ет талшығын бастапқы күйіне келтіру холинэстераза ферментінің арқасында жүзеге асады ацетилхолинді бұзады. Неонатальды кезеңде және өмірдің алғашқы айларында қаңқа бұлшықеттерінің тонусы жоғарылайды. Бұл ортаңғы мидың қызыл ядросының қозғыштығының жоғарылауына байланысты. Ми құрылымдарынан пирамидалық жүйе арқылы келетін және жұлынның функционалдық белсенділігін реттейтін әсерлер күшейген сайын бұлшықет тонусы төмендейді. Тонустың төмендеуі бала өмірінің екінші жартысында байқалады, бұл жаяу жүруді дамытудың қажетті алғышарты болып табылады. Бұлшықет тонусы қозғалыстарды үйлестіруде маңызды рөл атқарады. Тоникалық жиырылу бұлшықеттердің шаршауымен бірге жүрмейді, өйткені тек жеке бұлшықет талшықтары қатысады. Тонус рефлекторлық механизмге негізделген жүйке жүйесі арқылы реттеледі. --Бұлшықет гипертонусы неврология саласындағы үлкен мәселе болып табылады. Ол ауырсынумен, бұлшықеттер мен буындардағы қайталама өзгерістермен, қозғалыстағы белгілі бір шектеулермен бірге жүреді, бірақ ең бастысы, бұл жүйке жүйесінің ауруларының салдары. Бұлшықет гипертонусы жүйке жүйесінің ауруларында жиі кездесетін синдром болып саналады. Бұл белгі ауруды диагностикалау мен анықтаудың кілті бола алады. Бұлшықет тонусының жоғарылауының спастикалық және қатаң түрлері бар. Спастикалық көрініс біркелкі емес, селективті түрде бөлінеді. Қатты (пластикалық) - барлық бұлшықеттерді бірден спазмы. Спастиканың себептері - зақымдалған жүйке орталықтары мен қозғалтқыш жолдары, ал қаттылық - зақымдалған ми немесе жұлын.
Гипотонустық: басқа грек тілінен. hypó - астында, астында және tonos - кернеу. Бұлшықет гипотонусы жиі бұлшықет әлсіздігімен бірге жүреді. G. өз бетінше біріншілік синдром ретінде сирек кездеседі, әдетте ол моторлы нейрондар әсер ететін аурулардың симптомы болып табылады. Бұлшықет гипотензиясын тану қиын емес, әсіресе балаларда (ересектерде жиі диагноз қойылмайды, оны миастения грависінің көрінісі ретінде қабылдайды). Оның себебін табу қиынырақ. Бұлшықет гипотензиясының себептері Нәрестелердегі бұлшықет гипотониясы гипертонияға қарағанда сирек кездеседі және көбінесе туу проблемаларына (қиын жүктілік, асфиксия, мерзімінен бұрын босану, туу жарақаты және т.б.) немесе даму ақауларына байланысты пайда болады. Бұлшықет гипотензиясының феномені жиі жатыр мойны-желке аймағындағы функционалдық бұзылулармен бірге жүреді. Мидың жарақаты, сынаппен улану, жұқпалы аурулар (мысалы, энцефалит), иммундық бұзылулар, вакцинацияға атипті реакция, гипотиреоз (қалқанша безінің дисфункциясы) және басқа да факторлар егде жастағы бала мен ересек адамда бұлшықет гипотониясын тудыруы мүмкін. жүктеу/скачать 18,42 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|