Айбек Қалмағамбетов Жоғалған қыз туралы аңыз
жүктеу/скачать 97,5 Kb.
|
| Магомедтің тырнағына іліккен.
“Жауырыны жерге тимей кетеме, Кетеді ме Гүлмаржанды жетелеп”. Тұла бойым бір суынып, бір ысып, Қорқыныш пен күдік төмен ығысып. Атып шықтым бір аллаға сиынып, Намысыма тырысып. Төтеп бермей қайратына жан адам, Магомед тұр менмендікпен қараған. Буырқанып бұлшық еті бурадай, Өзін жалғыз жеңімпазға санаған. Масаттанып жеңістердің желіне, Әп дегенде менсінбеді мені де. Осы керек дандайсыған талайды, Қойып едім мен тиісті жеріне. Талайларды бас асырып лақтырдым, Талайлардың аузын шаңға қаптырдым. Кейбіреулер келген жерін ұмытып, Орынынан басы айналып шақ тұрды. -Уа, Бекет деп,- аруақты шақырып, Жұлып алдым жерден оны ақырып. Айналдырып екі мәрте төбемде, Алып ұрдым таулықтардың батырын. Бағанадан гуілдеген қалың жұрт, Тып-тыныш боп қалды бір сәт абыржып. Шапшаңдықпен, шеберлікке сүйсініп, Таңдайларын қақты сосын тамылжып. Дүрсілдейді аспанға атып жүрегім, Ақтаған соң қалың елдің тілегін. Уа, Бекет деп ақырғанда артымда, Бар Маңғыстау сыйынғанын білемін! Жауырыны жерге ешбір тимеген, Көңілін әркез жеңіс сезім билеген. Қиын еді Магомедтей палуанға, Жеңілістің ащы дәмі күйреген. Бірақта ол ер екенін танытты, Қап тауының асқақтығы қалыпты. Төс қағысты жеңілгенін мойындап, Тоқтатты да тұра ұмтылған халықты. Эпилог Жарқырайды көктемгі күн арайлы, Көңілдерге жылы шуақ тарайды. Құшақтасып елге оралған үшеуге, Шал Маңғыстау қуанышпен қарайды!!!! жүктеу/скачать 97,5 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|