Айбек Қалмағамбетов Жоғалған қыз туралы аңыз
жүктеу/скачать 97,5 Kb.
|
| Досымның екінші хаты
Аманбысың жас досым, Баяндайын кездесудің жалғасын. Кездестік біз екеуміз таныс жандай, Кеше ғана қоштасып қалысқандай. Қуанғанын көрсеңші Гүлмаржанның, Ағасы іздеп келгендей алыстардан. Қуанышын шалқыған жасыра алмай, Өрікпеген көңілі басыла алмай, Мойныма ол асылды жүгіріп кеп, Ағасының мойнына асылғандай. Кетті менің көңілім тебіреніп, Құшақтадым жас қызды еміреніп. Қозғалғандай сел болып көңілімде, Мұзды мұхит көрмеген өмірі еріп. Сөйтіп біздер сағынышпен табыстық, Сырластық көп, пікірлермен жарыстық. Жүрегімді шымшып өтті сыздатып, Жаңа туған кіп-кішкентай таныстық. Әңгімені еске алудан бастады ол, Ұмытпапты ауылдың әр тастарын. Көңілінде қалып қойған жатталып, Әсіресе кейбір сәттер қас-қағым. Туған жердің табиғатын суреттеген кезінде, Жүргенімді бірден білдім ауылымда өзімнің. Берік сенім ығыстырды бірте-бірте күдікті, Жорамалдың ақиқатпен ұласқанын сезіндім. Тағдыр деген бұралаң жол, тайғанағы болар мол, Ешкім алдын болжай алмас, сондықтан тек абай бол, “Көзден кетсе, көңілден де кетер” деген мақал бар, Ұмыт болар көп нәрселер санаңнан. Алты жаста бөтен жандар оны ұрлап кетіпті, Торға түскен жас балапан осы жерге жетіпті. Таңғажайып табиғаты қанша сұлу болса да, Туған жерін сағынумен сегіз жылы өтіпті. Тыңдап оны бар жағдайға қанықтым, Ащы тағдыр басына қайғы салыпты. Талдап көрсем бастан кешкен жайларын, Жылатардай небір нардай алыпты. Содан бері сәби жүрек қайғы-мұңға бөленген, Бөтен жерде күңге көңіл бөлер ме. Айтса болды көргендерін көзге ерік береді, Айтып берді соның бәрін өлеңмен. Шулаған жағалауда, оңашада, Отырмын теңіз көркін тамашалап. Тұл жетім көңіліме серік болып, Ұшып жүр ақ шағала қара қанат. Қарақанат шағалалар, Сендерге айтам сырымды. Сендер ғана бағалаған, Менің қайғы-мұңымды. Қызғалдақ теріп жүріп алты жаста, Тап болдым адамдарға сұрқы басқа. Қолымнан ұстап алып кетті алысқа, Көл болған көз жасыма пысқырмастан. Қарақанат ақ шағала, Саған айтам сырымды. Жеткізе гөр сорлы анаға, Менің осы жырымды. Күнімен тыным бермей қой баққызып, Іңірде қойды маған от жаққызып. Бәріде ештеңе емес батады тек, Қойғаны анашымды жоқтатқызып. Өзек от боп өртенеді, Ойлағанда анамды. Бақытты шақ келте ме еді, Қуантатын адамды. Олардан қаштым талай су жағалап, Ұстамай қоймайды екен қуған адам. Көк теңіз сенің терең түкпіріңнен, Бір қуыс табыла ма мен паналар. Қарақанат шағалалар, Сендерге айтам сырымды. Сендер ғана бағалаған, Менің қайғы-мұңымды. Теңізге төнеді кеп таудың тасы, Әкенің еске аламын нар тұлғасын. Туған жер, ата-ана, бауырлармен, Кездесер күн барма екен мауқым басып. Күннің көзін күлім қаққан, Қара бұлттар жабады. Хабар күтіп ауыл жақтан, Жүрек дүрсіл қағады! Әуен қандай қалқыған, дауыс қандай, Бұлбұл құстар әнімен жарысқандай. Дәріс алып Күләштың мектебінен, Ең жоғары бағаға тауысқандай. Мұң сезім бойжеткеннің бойындағы, Әуенмен енді маған ауысқандай. -Аға,-деді Гүлмаржан кенет, Маған жалғыз бостандық керек. Түрлі амалым іске аспады, Болмаған соң тәңірден көмек. Жаяудың сірә шықпайды шаңы, Жат елдің болар өзіндік заңы. Мен жайлы енді қожамның ойы, Тоқал ғып сатпақ біреуге тағы. Жетімдік көрсең санаң тез өсер, Балалық дәурен бастан тез көшер. Жасырам қалай көркімді мынау, Құрт болып жұрттың көңілін тесер. Тұтқынға түскен мен сорлы тоты, Өшкен жоқ бірақ үміттің оты. Бейнеттің арты зейнетпен толар, Орнайтын болса әділдік соты. Көргенімде сізді аға бірінші рет, Қарағандай болды өмір күлімсіреп. Ішімнен сонда жалынып тұрдым, Жанымды аға менің ұғыншы деп. Болса да сол бір кездесу тосын, Елеңдеп жүрдім жолыңды тосып. Тоқтап қалғандай көрінді мәңгі, Сағаттың тілі кенеттен сосын. Бірақта сезім алдамайды екен, Шыдамды ғана мақсатқа жетер. Құдайым бәлкім жебеген шығар, Өзіңді аға күтпеппін бекер. Осы кеште біз екеуміз айырылмасқа келістік, Құтқаруға бірімізді-біріміз сөз берістік. Ортақ біздің ойымызда, ортақ бізде мақсат бар, Күтеді ғой екеумізді, туған жермен ел ыстық. жүктеу/скачать 97,5 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|