39
ау зы на те гін са лып тұр ған жоқ. Оқы ған адам – ақыл ды,
оқы ған адам қай ра тын
дұ рыс жұм сай ала ды, оқы ған адам жү рек тің
әмі рі не құ лақ аса ала ды, тың-
дай ды. Дой ыр лық қа, на дан, на шар лық қа бар май ды.
«Ақыл, қай рат, жү рек ті бір дей» ұс та ған «то лық адам нан» еш уа қыт та
жау ыз дық шық пай ды. «Ғы лым тап пай мақ тан ба» де ген өле ңін де Абай: «Дү-
ние де өзі,
мал да өзі, Ғы лым ға кө ңіл бер се ңіз» – дей ді емес пе? Мә тін маз мұ ны
па ра сат-па йым ға тұ нып тұр. Абай нұс қа ған жол мен жү ру өмір лік ба ғы тың ды
бел гі лей ді,
адас пай сың, тір ші лік ке ұм ты ла сың, өйт ке ні ол –
адам зат тың бар-
лы ғы на ор тақ құ бы лыс. Абай ды оқы саң, өмір ден жа за бас пай сың. Сондықтан
«Абай ды оқы, та ңыр қа», «Абай ды оқы, ерін бе».
Достарыңызбен бөлісу: