Көкірегіме нұр құйып сәуле сепкен. КИІМ ЛЫПАСЫ ТУРАЛЫ
Ж ібек тысты мақта шапан тондырмас, Зығыр киім суық тартып ондырмас. Болса да өзі шуаш иісі кетпес, Түйе мен қой жүніне киім жетпес. ТҮРЛІ-ТҮСТІҢ КӨЗГЕ ӘСЕРІ
Жарқылдасын десе егер жанарың, Жасыл менен қара түске қадалғың. Керісінше сап-сары мен ақ түсің, К өз нүрынды қаритынын, сақ түсін! АДАМНЫҢ ЕКІНШІ АРҚАУЫ —
АС-СУ МЕН ТАҒАМЫ
Тамақ жемей тұра алмассың жалғанда, Ac адамның арқауы ғой қашанда. Тата алмасаң керек нәрін әрненің, Азып-тозып азаяды дәрменің. He жетеді тәуір тамақ жегенге, Қан тазарып, әл кіреді денеңе. Үлпа ұнға пісірген нан да қандай, Балапанның еті де болар балдай. Ал, қызылша әл берер қанша жанға, Күш кіріп, қуат болар шаршағанға. Ботқа болар құнарлы жарма дәні, Марка қозы еті де балдай дәмді. Нұр кіргізіп, кұлпыртатын түрінді, Балык еті жұғым болар сіңімді.
Үлы Тұранның Ү лдары 45 Тіл қуырған жуа, қыша, сарымсақ, Біле бермес пайдасында әркім-ақ. Шипа дәру жемістің шырындары, Өтінді тазартады оның бәрі. Өт қарайтар тағам бар, Жейді оны білместіктен адамдар. Теке менен өгіздің етін жеме, Артық нан у боп тарар пәк денеңе. Ак сазан мен ақ сүтің нәрлі асың, Кеуде керіп, таза ауа жұтқандайсың. СУ ЖӘНЕ БАСҚА СУСЫНДАР
ІШУДІҢ ЖӨН-ЖОСЫҒЫ
Тіршілікте тең келмес оған бәрі, Өзен суы, ауыз су өмір нәрі. Денендегі құм-қоқысты қуады, Қан тамырға жайылады құнары. Ең тәуірі жаңбыр су мөлтілдейтін,
