- Шын ба, Ақнарым? - даусы қалтырап, дірілдеп әрең естілді...
- Шын болғанда қандай! Аузымның сілекейім шұбырып барады!
- Енді Есеней өлсе де болады! Жалғыз арманы осы болатын. - Бұл жолы даусы қалтырамай өз қалпында шықты.
Романның соңғы бөлімінде оқиғаны баяу дамытып, уақыт пен кеңістікті молынан қамтыған реалистік стиль бұл тұста жеделдеп, уақытта, оқиға да секіріңкіреп кетеді. Қалың мал, әмеңгершілік, сол кездегі оқыту жүйесі жайлы әңгімелеуге көбірек орын беріледі. [2, 127].
Екінші рет жиналыс болғанда Есеней қатты сырқаттанып жатқандықтан мәжіліске қатыса алмайды. Сондықтан Ұлпан қатысып, сөзін былай бастайды:
Достарыңызбен бөлісу: |
