¥ЛЫ БИ ҚАЛЖЫҢ БОЛМАС
Нұрбай батыр сөзге де шебер адам екен. Бір күні біраз мал жоғальш, түн қатып іздеп жүріп, таңертең ерте жұрт тұрмай бір ауылға келеді. Қотанның шетінде тұрған бір адамға келсе Шоң екен. Амандасқаннан кейін, Шоң:
Уа, кімсің?—дейді.
Кереймін,— дейді Нұрбай.
Керей болсаң атың кім?
Атым Нұрбай.
Нұрбай қарақшы сен бе едің?
Сіздің ел қандай кісіні қарақшы дейтінін қайдан білейін, біздің ел қотанның шетінде жалғыз тұрғанды қарақшы дейтін еді!—дейді Нұрбай батыр.
— Жол болсын, неғып жүрсің?— дейді ІІІоң.
Бәрекелді, жоғалған жылқымның өзі де отыз еді. ӨзШ де сізді анығын айтар деп едім, анығын айттыңыз. Енді айғағым өзіңіз болдыңыз,— дейді Нұрбай.
Қалжыңға түсінбейсің бе?— дейді Шоң. Сонда Нұрбай тұрып:
«Ұлы би қалжың болмас, әділ би мылжың болмас» деген сөз бар. Би еместігіңді мойныңа ал, би болсаң малымды бер,— депті. Сол арада Шоң сөзден алдырып, Нұрбайға мал төлеп қайырыпты.
Достарыңызбен бөлісу: |
