ноэзис , ал, екінші жағынан, таным
үдерісінде жинақталатын мазмұн –
ноэма бар.
Э.Гуссерльдің пікірінше, барлық ғылымдардың негізінде, тұтастай
алғанда, теориялық-танымдық үдерісте барлықтарына таныс, өмірде
кең қолданылатын және адамдар оның мәні туралы ойланбайтын мәңгі
«тіршілік әлемі» жатыр. Бұл – адамның іс жүзіндегі әрекеттерінің
шындығы және оның болашақтағы мүмкіндіктері соның шектерінде
айқындалатын, алдын ала беріліп қойған көкжиек. Ол, тегінде,
нақтылықтың зерттелетін үдерістері егжей-тегжейлі талданған,
қашанда толық болмайтын ғылыми танымынан әлдеқайда бұрын пай-
да болады, ал ол кезде тіршілік әлемі айқындығымен ерекшеленеді.
«Тіршілік әлемі» барлық мүмкін болатын мағыналармен толыққан,
сондықтан заттарды танып біле отырып, біз оларға осы мағыналарды
береміз. Алайда көпшілік адамдардың ойынша, олар өздерінің санасы-
на тәуелді болмай өмір сүретін сол нақтылықты танып біліп жатыр.
Ал, шындығында, адамдар заттарға өздерінің «тіршілік әлемінен»
келіп шығатын
