Қазақстан тарихы. 9-10 сынып оқу материалдары

Қазақтармен «өнерқәсіп-қаржы жоспарын орындай алмайсың», «өндірісті қазақтандыру пайда бермейді», «қазақтандыру өндірісті қымбаттатып жібереді», «қазақ бәрібір жұмыс істемейді, ол қайтсе де далаға кашады» сияқты тұжырымдарды келтірді. Бұл соңғы екі бағыт негізсіз, жеткілікті дәлелсіз пікірлерге негізделген еді. Ал алғашқы екі бағытты жақтаушылар арасында күрделі тартыс жүрді. Бірінші бағытты Голощёкин мен оның төңірегіндегілер үстанды. Олар Сталин мен ортальщтағы кейбір ұкімет мүшелерінен қолдау тапты. Сондықтан бұлар өктемдеу болды. Соған қарамастан екінші бағытты жақтаушылар (Т.Рысқұлов, С.Сәдуақасов т.б.) ой-тұжырымдарының терендігімен ерекшеленді. қазақстанда «Кіші Қазан» науқанын жүргізуге үмтылған Голощёкин мен оның төңірегіндегілер қазақ жерінде ірі өнерқәсіп орындары ң салуды жақтамады. «Өнерқәсіп саласында ең негізгісі ірілендіру емес, кайта оны жергілікті үсақ және орташа (жарма тартатың, жұн жуатың, май шайқайтың орындар, жөндеу шеберханалары және т.б.) деңгейде, яғни бәрін ауыл шаруашылығыңа байланысты және оны неғұрлым пайдалы ететін дегейде үстау», — деп мәлімдеді олар.

 Голощёкин бұл бағытты 1927 жылы үсыңып, 1930 жылы мамыр-маусым айларыңда Алматыда өткен VII Жалпықазақтық партия конференциясыңда тағы да кайталады. Орталық Комитеттінің Саяси бюросьшың мҰшелігіне кандидат А. Андреев VI Жалпықазақтық партия конференциясыңда: «Біз КСРО-дағы индустрияландыру мәселесіне әрбір республиканың өз ауыр индустриясың күру, әрбір республиканы басбасьша индустрияландьфу жолымен жүрмейміз»,деп, Кеңес үкіметінің шет аймактарды орталықка бағыңдыру, тәуелді ету саясатың ашық білдірді.1928 жылдың 1 қазаныңан шартты түрде басталатың бірінші бесжылдық жылдарында Қарсақпай, Риддер сиякты қәсіпорындар, Ембі мұнай өндірісі, Степняк алтың кені және т.б. қайта қалпыңа келтірілді. Өңдеу өнеркәсібінің Семей тері, кірпіш, Петропавл ет комбинаты сиякты байырғы түрлері жөнделіп, қайта іске қосылды.

Ал бес жылдың ішінде жаңадан салынғандары: Іле аеаиі тілу, Балқаш мыс балқыту, Шымкент қоргасың, Ақтөбе фосфор тыңайтқыштары, Орал мен Алматыда ет комбинаттары, Гуръевте (қазіргі Атырау) балық консервілеу комбинаты, Мерке, Жамбыл және Талдықорганда қант зауыттары ғана болды. Олардың өзі, негізінен, шағың аумақты қамтамасыз етуге бейімделген қәсіпорындар еді.Кеңес үкіметінің басшылары да патша заманындағыдай Қазақстанға бай шикізат көзі ретінде карады. Табиғат байлықтарының күрделі ошақтарың табу мақсатында бірінші бесжылдық жылдарында КСРО Ғылым Академиясы кешенді ғылыми экспедициялар ұйымдастырды. Академик Н.С.Курнаков басшылық еткен Орталық Қазақстандағы геологтар мен геофизиктер тобы Қазақстан Республикасы «Кеңес Одағының тұтас металлогенді провинциясы» болып табылады деген тұжырым жасады. Ал Орал-Ембі аймағын зерттеген академик И.М.Губкин бастаған топ оның мұнайға аса бай екенін дөлелдеді. Кеңес үкіметі осы байлықтарды пайдалануға баса көңіл бөлді.

Соның барысында соғыс басталғанға дейінгі кезеңде Қарағанды шахталары, Ембінің мұнай қәсіпшіліктері,Алтай мен Ащысай қәсіпорындары қайта жабдықталып, Зырян, Риддер полиметалл, Балқаш пен Жезқазған кен-металлургия комбинаттары салынды. Қазақстандағы түсті металлургия өнерқәсіптің жетекші саласына айналдырылды. Бірақ олар, негізінен, руда күйінде қазып алынған түсті металдарды өңдеумен айналысты. Тазартылып, өңделіп дайындалған түсті металл өнімдері шикізат ретінде орталықтағы ірі өнерқәсіп орындары ңа жәнелтіліп отырды.