шекарасының біртексіз кеңеюімен сипатталады. Жолақ шекарасы
2 мм дейін кеңейіп, тісшелі болып көрінеді. Егер сызық тісшелі
емес болса, ол сау балаларда немесе мерезбен ауыратын
балаларда кездеседі, сондықтан бұл патогномикалық белгі болып
саналады.
ІІ дәрежелі остеохондрит рентгенограммада болжамалы
сүйектенудің шекарасында ақ жолақ 4 мм дейін кеңейген, шеттері
тісшелі болады. Осы шекарадан диафизге қарай екінші жолақ
өтеді, түсі қаралау, жіңішке сүйек салмалары аз мөлшерде,
қайтадан түзіліп жатқан сүйек тіні болып табылады. Бөлек
жағдайда ақ жолақ жоқ болып кетуі да мүмкін, сонда тек бір ғана
қаралау жолақ көрінеді.
ІІІ дәрежелі остеохондритте эпифиз бен метафиз арасындағы
қаралау жолақ рентгенограммада 4 мм-ге дейін, сау сүйекті
тіннен шектелген. Бұл жолақ бүтін немесе бөлек ошақты
деструкциядан тұруы мүмкін. Кейін грануляциялық тіннің
өліеттену нәтижесінің әсерінен эпифиз диафизден патологиялық
сыну арқылы ажырап, Парро ауруы (1869 жылы бұл белгіні
жалған салдану деп атап алғаш рет суреттеген қаламгердың атына
сәйкес)
(150-сурет)
деп аталады. Бала зақымдалған қол-аяғымен
қозғалуды қояды, ал пассивті қозғалыста немесе абайсыз тиіп
кеткенде қатты айқайлап кетеді. Қолы қамшы тәрізді салбырап
тұрады, ал аяқтары жамбас-сан буынында бүгілген күйінде
болады.
Тізе
және
балтыр-аяқ
буындарында ісіну байқалады.
Ерте туа пайда болған мерезде 70-
80%
балаларда
ең
жиі
сүйектер
зақымдалып, остеопериостит, периостит
байқалады.
Олар
жалғыз
немесе
остеохондриттермен бірге көрініс береді.
Жиі ұзын түтікті сүйектер зақымдалып,
оның бетінде сүйек қабының диффузды
зақымдалуы шектелген ауырсыну, ісінуімен сипатталады.
Рентгенограммада олар диафиз бойындағы оссифицирленген
жолақ сияқты болады. Шектелген периоститтер туа пайда болған
Достарыңызбен бөлісу: