35
де Құдайдың көрінісіне қатысты алғашқы аңыздарға тән ескі сарындарды
ұстанады.
Йақұб та бірнеше рет Құдаймен кездеседі. Күндердің күнінде туыстары
-
ның арасынан өзіне әйел таңдау үшін ол Харранға қайтып оралады. Жолай
Йорданияға жақын Лузада түнеп шығуды ойлап, басына тас жастанып ұй
-
ықтайды. Сол түні ол түсінде жерден аспанға қарай көтерілген баспалдақты
көреді, періштелер сол баспалдақпен Құдай мен адам патшалығы арасын
жол қылып, біресе түсіп, біресе көтеріліп жүреді. Бұл жерде Мардуктың зик
-
кураты еріксіз ойға оралады: онда,
жоғарыда,
аспан мен жердің арасын
-
да адам құдайлармен кездесе алатын. Өз баспалдағының ең жоғары саты
-
сында Йақұб Эльді көреді, Ол жарылқаушылық танытады және бұрындары
Авраамға уәде еткенін шамамен сол күйінше қайталайды: Йақұб нәсілдері
қуатты халыққа айналады және Ханаанның барлық жеріне иелік етеді. Тағы
басқа да уәде беріледі, ол Йақұбқа қатты әсер етеді. Пұтқа табынушылық
діндер көбіне бір аумақтың ішінде таралатын: құдайдың билігі шектеулі ай
-
мақта ғана жүретін, сондықтан бөтен жерлерге саяхат шеккен кезде өмір
-
лік тәжірибесінен ақыл түйген адамдар жергілікті құдайларға табынатын.
Алайда Эль Йақұбқа оны Ханааннан басқа елге барса да қорғайтынын ай
-
тып уәде береді: «Мен
сенімен біргемін; және
Мен сені қайда барсаң да
қорғаймын»
15
. Құдайдың көрінісіне қатысты
бұл көне аңызда Ханаанның
жоғары құдайы жалпылық сипатқа ие бола бастағаны көрсетілген. Йақұб
оянған кезде өзінің байқамастан адамдар құдайлармен сөйлесе алатын ки
-
елі орында ұйықтап қалғанын түсінеді.
J
оның аузына мына сөздерді салады:
«Шынында Құдайдың [Яхве] өзі осы жерге келіп отыр; ал мен мұны білмеп
-
пін!». Йақұбтың тұла бойы түгел керемет сезімге бөленеді, құдіретті күшпен
бетпе-бет келген пұтқа табынушылар мұндай
сезімді бастан жиі кешіріп
отырған: «Мына орынның қорқыныштысын-ай! Бұл Құдай үйінен басқа еш
-
теңе емес
[веф-иль],
бұл – аспан қақпасы»
16
. Олай екенін сезінбестен, Йақұб
өз заманы мен мәдениетіне сай дін тілінде сөйлейді, өйткені Бабылдың өзін
15
Бол
. 28:15.
16
Бол
. 28:16–17.
36
де «Құдай қақпасы»
Баб-или
деп атайтын. Сосын Йақұб бұл ерекше орынды
жергілікті пұтқа табынушылар салтымен киелілендіреді (ұйықтандырады):
басына жастанған тасты алып, тігінен қояды да, оған зәйтүн майын құйып
дәріптейді. Бұдан кейін Луз – Вефил, «Құдай үйі» деп атала бастайды. Тас
ескерткіштер – ханаандықтардың Вефилде б.д.д ҮІІІ ғасырдың соңына дей
-
ін өркендеген құнарлылық культінің әдепкі сипаты. Кейінгі дәуірде израил
-
дықтар діндарлықтың мұндай көріністерімен барынша күресіп бақты, бірақ
Вефилдегі пұтқа табынушылықтың киелі
орнын бұрынғысынша Йақұбтың
өз Құдайымен кездесу аңызына байланысты қарастырды.
Вефилден кетпес бұрын Йақұб көзбен
көрген Құдайын өзінің
элохим
і
етуге шешім қабылдайды; бұл ұғым өз бойына адамдардың құдайлардан
қаншалықты мән табатынын түгел сыйғызады. Йақұбтың пайымынша, егер
Эльдің (немесе,
Достарыңызбен бөлісу: