Барлық сағат саны: 22

Курс 3

Барлық сағат саны: 22

Барлық аудиториялық сағат 3

Барлық қашықтан оқыту 17

соның ішінде:

СӨЖ саны 2

Аралық бақылау саны 1

Сынақ 2 семестр

• 
  этнопедагогиканың негізгі ұғымдарын қалыптастыру;
  
• 
  халықтық тәрбие жұмыстарын жоспарлау және ұйымдастыруы;
  
• 
  студенттердің теориялық білімін толықтыру, шығармашылық пен ғылыми ізденіс жұмысына дайындығын қалыптастыру;
  
• 
  студенттерге балалармен қарым-қатынас жасаудағы ережелер мен тәсілдерді білуге үйрету;
  

Бақылау түрі	Максимальдық баға	Оқытушының журналына балл қойылатын мерзімі
ӨЖ 1 Тапсырма 1 Тапсырма 2	100 50 50	ӨЖ тапсырмаларының тапсыру кестесіне сәйкес
ӨЖ 2 Тапсырма 1 Тапсырма 2	100 50 50	ӨЖ тапсырмаларының тапсыру кестесіне сәйкес
Аралық бақылау 1:	100	22 апта

Этнопедагогиканың ғылыми-теориялық негіздері. Этнопедагогика және ғылыми педагогика арасындағы сабақтастық. Этностар мәдениеті. Этнопедагогика - ұлттық тәрбиенің және ұлт мәдениетінің қайнар көзі. Қазақ этнопедагогикасының негізі-халық педагогикасы. Қазақ этнопедагогикасының құрылымы. Этнопедагогиканың халықтық педагогикамен байланысты. Халықтық педагогикадағы В.Виноградов, Г.Н.Волков зерттеулері.

Этнопедагогика - этникалық топтардың балаларды оқыту және тәрбиелеудегі эмпирикалық тәжірибесі мен отбасының, рудың, тайпаның, халықтың адамгершілік-этикалық және эстетикалық көзқарастары туралы ғылым.

Этнопедагогика халықтық педагогиканы түсіндіреді. Этнопедагогика – халықтық тәрбиенің (яғни табиғи, күнделікті, формальды емес, мектептен тыс, дәстүрлі) тарихы мен теориясы туралы ғылым. Этнопедагогика пәнінде қарастырылатын мәселелер қатарына мыналар енеді: отбасы педагогикасы, әлемдік халықтардың мақал-мәтелдері, олардың адамгершілік тәрбиедегі маңызы, ертегілер – ақыл-ой тәрбиесінің құралы, халық әндері, олардың эстетикалық тәрбиедегі рөлі, балалар ойындары мен шығармашылығы, балалар мен жастар ортасы, олардың педагогикалық қызметтері, аналар педагогикасы және олардың құралдары.

«Этнопедагогика» терминін ғылыми айналысқа алғаш енгізген профессор Г.Н. Волков еді.  Алайда әлі күнге дейін этнопедагогиканың ұғымдық  мазмұны жөніндегі пікірлер толастамай отыр.1  Этнопедагогика мәселесін зерттеушілер зерттеу объектісіне қарай халықтық педагогика және этнопедагогика 2 деп немесе педагогикалық этнография және этнопедагогика 3 деп бөлуі көңілге қонарлық сияқты.

Профессор Қ.Б.Жарықбаев » народная педагогика-область эмпири-ческих  педагогических знаний и опыта народа, выражающая господствующие в нем воззрения на цели и задачи воспитания. Разработкой ее общетеоретических основ занимается специальная отрасль научной педагогики- этнопедагогика»- деп жазды.

Сонымен этнопедагогика дегеніміз  белгілі бір халықтың тәрбие дәстүрін жинақтап, ғылыми жағынан жүйелеп, зерттейтін педагогика ғылымының бір саласы болып отыр.

Қазақстандағы этнопедагогиканың тарихына тоқталатын болсақ бұл мәселеде де пікірталас жеткілікті. «қазақ этнопедагогикасының  теориялық негіздері мен тарихы» деп аталатын монографиясында С.қалиев  қазақ этнопедагогикасының қалыптасуын мынадай кезеңдерге бөледі:

К.Ж. Кожахметова  «Казахская этнопедагогика: методология, теория, практика» деп аталатын монографиясында  қазақ этнопедагогикасының тарихына шолу жасай келіп, С.қалиевтің пікірімен келіспей, былай деп жазады: » Относительно  этапов исследования и формирования казахской этнопедагогики как науки в указанный период, мы придерживаемся несколько иной точки зрения, а именно: развитие казахской этнопедагогики началось в 70-е годы, когда появилось исследование И.Оршибекова и А.Мухамбаевой. Затем наметилось явное оживление в этом вопросе с 1991 года, в связи с получением суверенитета республики. Труды просветителей (Абая Кунанбаева, чокана Валиханова и Ибрая Алтынсарина),  а также путевые заметки путешественников и произведения  крупных общественных деятелей,  писателей,  которые  были написаны по зову  души, в силу их внутренней тяги к проблеме, как  выразителей чаяний  народа, знатоков национальной психологии, истории, культуры, фольклора, народной жизни мы относим к источниковедческой базе казахской этнопедагогики. По нашему глубокому убеждению, созданы теоретические предпосылки к формированию казахской этнопедагогики в трудах М.Жумабаева,  А. Байтурсынова, Ж.Аймауытова, М.Дулатова, Х.Досмухамедова».1

Этнопедагогика мәселесін қарастырғанда «халықтық педагогика», «педагогикалық этнография» және «этнопедагогика» терминдерінің ұғымдарына байланысты өз ойымызды білдіруіміз қажет сияқты. Біздің ойымызша, халықтық педагогика дегеніміз қағазға түспеген бала тәрбиесі туралы ой-пікірлер мен тәжірибе. Ал педагогикалық этнография  халықтық педагогиканың ой-пікірлері мен тәжірибесін жинақтау, қағазға түсіру. Этнопедагогика жинақталған халықтық педагогиканың ой-пікірлері мен тәжірибесін жүйелеу, теориясын жасау және өмірге өңдеп енгізу. Міне осылай  тұжырымдай келе ойымызды  мынадай таблица бойынша көрсетсек деп ойлаймыз.

Ы.Алтынсарин қазақтан шыққан тұңғыш ағартушы, халық педагогикасын қазақ арасынан алғаш қағазға түсіріп, жинастырған,  білім дәрежесінде қалыптастырған адам. Алайда ол ұлттық мектеп идеясын ұсына алмады. Сондықтан да  қазақ этнопедагогикасының ғылымға айналуы, біздің ойымызша, 1907-1927 ж. аралығында қалыптасты және оның  ғылым дәрежесіне көтерілуіне қоғамдық-әлеуметтік салалармен бірге ұлттық тәлім-тәрбие ісінің дамуына атсалысқан қазақ зиялылары, атап айтқанда А.Байтұрсынұлы, Ә.Бөкейханұлы, М.Дулатұлы, М.Жұмабайұлы, Ж.Аймауытұлы, Х.Досмұхамедұлы, т.б. болды. Бұндай тұжырым жасауымызға мынадай негіздер бар.

1. 
   Педагогиканың ғылым ретіндегі мақсаты қандай деген сұраққа әдебиеттерде
   

• 
  жеке тұлғаның жан-жақты даму мәселесін ғылыми зерттеу және оның
  

• 
  ақыл-ой, адамгершілік, дене, еңбек, эстетикалық, тәрбие мен политехникалық
  

• 
  Тәрбие-білім беру қызметінің теориясы  мен методикасын жасау;
  
• 
  Алдыңғы қатарлы педагогикалық тәжірибені зерттеу, топтастыру және 
  

• 
  Педагогтарды алдыңғы қатарлы тәрбие және оқыту әдістерімен қаруландыру;
  
• 
  Басқа ғылымдармен байланысын күшейту.