Рифампицин — қиыршықты (кристалды) ұнтақ, қоңыр —қызыл түсті, суда аз ериді, оны қабылдағанда зәр, көз жасы, қақырық қызғылт — сары, қызыл түске боялады.
Рифамигицин ішке жақсы сорылады. Препаратты ішке тамақ алдында 30—60 минут бұрын қабылдайды немесе тәулігіне бір рет немесе оны көк тамырға тамшылатып құяды. Қанда препараттың ең көп концентрациясы оны қабылдағаннан кейін 2—3 сағаттан соң пайда болады. Рифампициннің тәуліктік мөлшері ересек адамдар үшін—10 мг/кг салмаққа тең, балаларға — 8—10 мг/кг; бірақ 450 мг-дан артық болмауы керек. Рифампициннің жоғары терапиялық концентрациясы қаңда 12 сағат бойы және одан да көп уақытта сақталады. Препарат организмнен негізінде бауырдан өт арқылы бөлініп шығады. Қабылдаған мөлшердің шамамен 25%-і зәр арқылы шығады. Рифампицин негізінен бауырда өзгеріске ұшырағандықтан, бауыр ауруларында оның концентрациясы канда көбейеді. Препаратты ұзақ уақыт бойы қолданғанда, оны өзгеріске ұшыратушы ферменттің әлсіреуіне байланысты, рифампициннің өзгермеген түрінің концентрациясы азаяды. Бірақ бұл емнің нәтижелігіне теріс әсерін тигізбейді, өйткені рифампициннің өзгерген өнімі — дезацитилрифампицин туберкулезге қарсы белсенділігін сақтайды.
Антибиотик тінге және сұйықка жақсы өтеді. Ми қабығының қабынуында (менингитте) қан — ми тосқауылының өткізгіштігі ұлғаяды. Рифампицин бала жолдасы тосқауылынан жақсы өтеді және іштегі нәресте организіміне өтеді.
Рифампициннің жалғыз өзін қолданғанда, оған микобактериялар өте тез бейімделіп төзімділік керсетеді.
Рифампицинді айқындалған функциялық бұзылыстары бар бауыр ауруларында және жүктіліктің алғашқы 3 айында қабылдауға болмайды. Рифампицинді үзіліспен (аптасына 1—2 рет) ең-жоғары дозалы мөлшерде (0,9 г) қабылдағанда науқастарда кейде, ауыр иммуноаллергиялық реакциялар пайда болады.
Этамбутол
Этамбутол (диамбутол, миамбутол, амбутол, микобутол кебінесе ТМБ-ның тез өсіп-өнетін түрлеріне бактериостатика ықпал жасайды. Ол жасуша ішінде және сыртында орналасқай қоздырғыш түрлеріне әсер ете алады. Изониазидке, стрептомицинге, этионамидке желі әсер етеді.
латын препараттармен бірге пайдаланғанда оған төзімділік сирек дамиды.
Препаратты ішке қабылдағанда шамамен оның 70%-і ағзаға сіңеді. Оның қандағы ең көп мөлшері препаратты қабылдаған 2—3 сағаттан кейін байқалады. Қанға түскеннен кейін этамбутол эритроциттерге енеді, бірте-бірте одан ажырап шығады. Этамбутол негізінен өзгермей және жартылай белсенділігін жоғалтқан өзгеру өнімдері түрінде организмнен бүйрек арқылы зәрмен сыртқа шығады.
Этамбутолды ішке бір рет, тамакқың алдында қабылдайды. Ересектерге оның мөлшері 25 мг/кг салмаққа тең балаларға 20—25 мг/кг, бірақ тәулігіне 1 г — нан артық болмауы керек. Этамбутолды көз нервінің қабынуыңда, ретинитте және катарактіде қабылдауға болмайды. Бүйрек қызметінің төмендеуі анықталған науқастарға препараттың организмде қорға жиналу мүмкін болғандығынан оны өте сақтықпен қолдану қажет. Жүктіліктің алғашқы 3 айында этамбутолды әйелдерге қолдануға болмайды.
