Мен – осындай адаммын!
Мені ешкім жалқау демейді,
Жұмысым бүгін көбейді.
Папам мен мамам жұмыста,
Әжем де кеткен туысқа.
Жалғыз қалдым үйде мен,
Қорықпаймын бірақ, мүлде мен.
Болдым да жинап төсекті,
Еңбекке бердім кезекті.
Тетігін ашып сулардың,
Гүлдерді жайлап суғардым.
Келтіріп үйдің сәнін де,
Ыдыстың жудым бәрін де.
Тамақ та түсте пісіп те,
Тойдырды қарнын күшік те.
Кінә тағады маған кім?
Мен – осындай адаммын!
Ә. Дүйсенбиев
Сәлем
«Ас-салау-мағалей-кум!»
Сұраймыз үлкендердің
Саулығын-сәләмәтін.
«Уағалейкум-әс-сәләм!» дейді аталар,
– Сәлем берген біздерге, қай балалар?
– Бұл біз ғой, – немерелер,
Үлкенге сәлем берер! –
Деп шулап, аталардың
Аламыз баталарын.
Ә. Қайран
Не деу керек?
Апаң сенің базардан
Алма сатып әкелді.
Ең үлкенін, жақсысын,
Саған таңдап әперді,
Не деп барып жеу керек?
Балалар жүр көшеде,
Естіледі шу, айқай.
Сен де шықтың, көршіңді
Қағып кеттің байқамай.
Әжең сенің түскі асқа
Қанттарды салды мол.
Жұрттан бұрын ыдысқа,
Әй-шәйі жоқ салдың қол,
Жөн еді не айтқаның?
Добын апар Назардың –
Деді ағаң, бармадың.
Тапжылмадың, сазардың,
Аға тілін алмадың.
Сен қай сөзді айтпадың?
Ә. Дүйсенбиев
Достарыңызбен бөлісу: |
