біртіндеп ер-азаматтар қайта бастады. Бәрі жаралы боп қайтқандар болса да,
олардың әрқайсысының келуі ауыл үшін үлкен мереке еді. Солардың бірде-
бірі Тұржанға ұқсап: «Қан көріп қайттым, қаным бұзылды», – деп есірген
жоқ. Қаралы қағаздар да келіп жатты.
Жаз ортасы қаралы қағаз Аянға келді, ол үнсіз қабылдады. Сосын ат
қораға барып, ұзақ жылады.
Сыртқа шыққан соң көрдім, көзі қып-қызыл боп кетіпті.
Маған қарады да
өз-өзінен жымиып күліп айтқаны: «Күн ыстық, ә».
Осыдан кейін бір жеті өткен соң,
ертеңгісін он шақты қозы-лақты тауға қа-
рай өргізіп жіберіп, қайтар жолда Бапайдың есігінің алдында тұрған арбаға
көзім түсті.
Достарыңызбен бөлісу: