Ана ат басын бұрып үйіне сескеніп қайтып бара жатқанда, бір нәрсені
сезгендей жаман күй-де болады.
Аққуды атқандағы бар ойы сырқат
баласы еді.
Үйіне келсе, бала қаза болып- ты. Ана сонда ғана қателігін
түсініп, ес кетеді, аққуд өлтіргендегі соры осы екенін ұғады.
Поэманың эпилогінде айтылатын ой:
Достарыңызбен бөлісу: