Әлдихан Қалдыбаев
жүктеу/скачать 0,75 Mb.
|
| ҚҰДАЙДАН ҒАНА ҚОРҚАМЫН
«Тәмсілердің» алғашқылары жарияланысымен пікір айтыла бастады. Әу дегенде лебізді қызым Раушаннан естідім. Бану екеуіміздің шығармашылық одағымыз жалғасын таппады. – Бәрі дұрыс. Өткір пікірлеріңіз бар екен, өзіңізге зияны тиіп кетіп жүрмесе бопты, әйтеуір, - деп қауіп қылды қызым. Ештеңе етпейді. Мен шындықты жазамын. Шындық ешуақыт ешкімді орға жықпаған. – Сонда да. – Сонда мен қорқуды, жасқаншақтауды қашан қоямын? Алпыстан асқанда аталы сөзін айта алмаған жазушы – аяншақ, аяр. – Мен қойдым. Қызымыз екеуіміздің әңгімеміз үзілгенімен, ойым үзілген жоқ, қайта шартарапқа алып ұшты. – Біз – қорқыныштан қорғанып жүріп өмір кешкен ұрпақпыз. Қорқыныш бізді тұқыртып тастағаны былай тұрсын, балаларымызды да шарпыған екен. Кешегі тоталитарлық жүйе кезінде адамды қорқытуды айтасыз, зәресін зәр түбіне кетіретін жайлар көп болушы еді. Пионердің ережелері, комсомол мен партияның, әскердің жарғылары, коммунизм құрылысшыларының моральдық кодексі адамды ашса алақанында, жұмса жұдырығында ұстаудың заһарлы құралдары болатын. Қандай да бір іс-әрекетіміз олардың нормаларына сай келмеген екен, ағаш атқа отырғызатын, бейшара қылатын. Біз партиядан, бастықтан, жарымыздан қорықтық, зәрезап болдық. Біз Құдайдан қорықпадық. Тәуба, тәуелсіздік алдық, егемен ел болдық. Өз халқымыздың салт-дәстүрімен, демократия үрдісімен өмір сүріп жатырмыз. Сөз бостандығы социализм кезіндегідей бос сөз емес, шындыққа айналды. Бұқаралық ақпарат құралдарын күндіз-түні аңдып отыратын цензура таратылды. Енді қорқатын не бар? Енді тек Құдайдан қорқамыз. Құдай – адамның ары. Құдайдан қорқу және Абайша айтқанда, ар ұялар іс қылмау – бүгінгі ұстанарымыз, міне, осылар. Мен – қорқыныш тұмшалаған тұста сақтық жасап, шындықты жеріне жеткізіп айта алмаған көп жазушының бірімін. Енді еркін сілтермін деп дәмеленіп отырған жайым бар. жүктеу/скачать 0,75 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|