Берік. Бұл – соның жалғасы, жақсы жалғасы.
Тәттігүл. Жоқ, жаман жалғасы. Берік ағатай, жалынамын, осы әңгімені өршітпейікші. Мен қызбен де, әкесімен де майдандасып келіп отырмын. Балаңды қызыма жолатпашы. (Тізерлеп отыра кетіп). Міне, керек десең, аяғыңа жығылайын, алғашқы махаббатым едің ғой, орындашы осы тілегімді.
Берік. Тәттігүл, мұның не? (Дереу қолтығынан көтеріп тұрғызады). Қандай адам болып кеткенсің сен өзің?
Осы сәт Аманғайша кіреді. Қолында – оны-мұны толы сөмке.
Есіктің көзінде аң-таң күйде тұрып қалады.
Берік пен Тәттігүл де үнсіз. Ыңғайсыздық орнайды.
