Тәттігүл. Түк те жоқ болатын.
Оспан. Енді не қыл дейсің? Еңбекпен табылған мал – баянды.
Тәттігүл. Ол рас. Бірақ Зәуре баршылыққа үйренген қыз ғой. Әлім жездеме келін болғаны дұрыс.
Оспан. Тәттігүл, сен енді езгілей берме. Екі жасқа керегі – өз дегені, оған араласу – армандарын аяққа басу.
Тәттігүл. Әлім жездемді қайтеміз? Саған соның зияны тиіп кетіп жүре ме деп қорқамын. Менің бар ойлайтыным – Зәуре екеуіңнің қамың емес пе, құдайым-ау!
Оспан. Қорықпай-ақ қой. Ол – пара жеуден басқаны білмейтін адам. Жаңа айттым ғой, оның немен айналысатынын. Біз сияқты мемлекеттік ұйым, мекемелерді ұмытқан. Бізге оның қамқорлығы жоқ, билігі жүрмейді.
