Емтихан сұрақтары Философия пәнінің бағыттары мен әдістері
Философия тарихындағы болмыс ұғымы Уник -100
жүктеу/скачать 232,25 Kb.
|
Филли сессия
| 15. Философия тарихындағы болмыс ұғымы Уник -100
Әлемді түсіну процесінде философия шындықтың ең жалпы және маңызды қасиеттері мен қатынастарын бекітетін негізгі ұғымдар — категорияларды құрайды. Бұл түсіну басталатын категория - "болмыс" — бар және бар нәрсені қамтитын және жалғыз қасиетті білдіретін ең кең және мазмұны нашар тұжырымдама-болу, болу. Жаратылыс категориясы ежелгі грек философиясындағы ең маңызды. Елеулі назарын өзіне аударғанын және алда элеаты. Парменидтер ойлау мен болмыстың сәйкестігі туралы инвестицияға сүйене отырып, тек өзгермейтін, қозғалмайтын болмыс бар және тек ол — шын мәнінде бар деп санайды. Парменидтер философияға болмыс ұғымын енгізді (б.з. д. VI-V ғғ.), оның келесі негізгі сипаттамаларын бөліп көрсетті: тұтастық, шындық, ізгілік, сұлулық. Ол ой мен болмыстың бірлігін жариялады және болмысқа — болмысқа қарсы тұрды. Парменидтің пікірінше, болмыс бар, ол үздіксіз, біртекті және толығымен қозғалмайды. Болмыстан басқа ештеңе жоқ. Бұл идеялардың барлығы оның тұжырымында бар:"біз бар деп айтуымыз керек, өйткені болмыс бар, ал басқа ештеңе жоқ". Платон өзінің шығармашылығымен оның дамуына айтарлықтай үлес қосқан болу проблемасына көп көңіл бөлді. Платон шынайы, өзгермейтін, мәңгі өмір сүретін идеялар әлемімен анықталады. Шынайы болмыс Платонмен шынайы болмысқа қарама-қайшы келеді, бұл адамның сезімдеріне қол жетімді заттар мен құбылыстарды білдіреді. Сезімтал нәрселер-бұл ұқсастық, көлеңке, тек керемет бейнелер — идеяларды көрсететін ештеңе емес. Платонның болмыстың біртұтас әлемі екіге бөлінді: идеялар әлемі (ақиқат әлемі) және шындық (ұқсастық әлемі). Діни философияда бұл бөліну сақталады, шынайы болмыс-Құдай, ал қалған әлем оған байланысты. Материалистік философияда әлем керісінше бөлінді: материалдық әлемге және оған тәуелді идеалды әлемге (адамның санасымен байланысты). Қазіргі уақытта идеалды және материалдық процестер мен құбылыстар әрдайым өзара әрекеттесетін тұтастық, бірлік ретінде болу жиі кездеседі. Платон заттар әлеміне "шынайы болмысқа" ие жансыз және сезімтал емес идеялар әлемімен қарама-қайшы келеді. Аристотель болмысты материалдық және рухани өмірдің жекелеген нақты нысандарын түсіндірудің негізінде жатқан абстракция ретінде қарастырды. Болмыстың әмбебаптығы жеке құбылыстарда көрінеді. Аристотель нақты, нақты болмыспен қатар мүмкін, ықтимал болмыс ұғымын енгізеді. Осылайша, ежелгі философияда болмыс категориясына көп көңіл бөлінді. Болу проблемалары философияның кейінгі тарихында маңызды орын алады."Болмыс" туралы идеалистік философия: идеалистік философияда болмыс дегеніміз-қалыптасудың қол жетімді әлемінен айырмашылығы, шынайы және абсолютті Мәңгілік шындық деп түсініледі. Идеализм тұрғысынан бұл болмыс рух, ақыл, Құдай. Идеализм таным объектісін сенсорлық қабылдаумен, "мұражайлармен", идеялармен (заттармен) анықтайды - болмысты ол жасаған санаға тәуелді идеалды нәрсе ретінде түсіндіреді. "Болмыс" туралы материалистік философия: материалистік философия шындық, болмыс және табиғат ұғымдарын теңестіреді. Марксизм сонымен бірге қоғамдық сананың қарсылығы ретінде қоғамдық болмыс ұғымын енгізеді. Материалистер мұндай болмыс табиғат, материя деп санайды. Диалектикалық материализм, тұтастай алғанда, сана, ойлау бар екенін жоққа шығармайды, бірақ сана, ойлау материяның, табиғаттың болмысы арқылы қалыптасады және белгіленеді деген пікірді ұстанады. Ежелгі грек ойшылы Парменидтер кездейсоқ емес алғаш рет бұл тұжырымдаманы философияға енгізді, мағынасы жақын сөзді қолданды "ақиқат" терминіне. Содан бері философтар әлемді өзінің өзі ретінде түсінеді өзіне емес, ол көрінуі мүмкін. Осыған байланысты болмыстың философиялық түсінігі оның күнделікті сөйлеудегі мағынасына ұқсастығы бар, өйткені "болу" сөзі мынаны білдіреді біз тек қиялымызда ғана емес, шындықтың өзінде бар нәрсе. Сонымен, болмыс-бұл бәрінің жиынтығын білдіретін категория қолданыстағы, өзіне-өзі критерий бойынша өмір сүру. Болмыс-ең кең мағынада-тіршілік. Жаратылыс — бұл объективті шындықтың-ғарыштың, табиғаттың, адамның санадан тәуелсіз болуын білдіретін философиялық категория. Оның көмегімен мұндай нәрсенің бар екендігі анықталады. Бұл категорияда адамның әлемнің бар екендігіне және оның санасы бар адамның өзіне деген сенімі бекітілген. Сонымен қатар, жеке заттар, процестер, құбылыстар пайда болып, жойылып кетуі мүмкін, ал әлем тұтастай өмір сүреді және сақталады. жүктеу/скачать 232,25 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|