66
«Бара ғой, –
Мысық айтты, – «Қоянкөзге»,
Жігіт кем ер көңілді онан өзге!
Адамды анау-мынау тоқтатарлық
Өзінің ебі де бар сөйлер сөзге».
«Оны қой, – Қасқыр айтты, – ол жасырмас,
Жеп едім бір ту қойын өткен күзде».
«Барып көр,
олай болса, «Құрамысқа»,
Адам жоқ жасыруға онан ұста.
Шамасыз өзі асқан жақсы жігіт,
Жалғыз-ақ тоны келте, қолы қысқа».
«Мысықжан,
оны да қой, өзгесін айт,
Жеп едім бір лағын былтыр қыста».
«Иесі анау үйдің Көпберген бай,
Жақсылық, жамандықты көп көрген бай.
Қонақжай,
өзі асқан дәулетті адам,
Жатсаң да ауырламас, бірнеше ай».
«Баруға, – Қасқыр айтты, – жүрексінем:
Оның да қозыларын жеп ем талай».
«Білмеймін сілтерімді енді қайда!
Барып көр Қисық-басқа анау сайда!
Болғанмен
басы қисық, өнері көп,
Һәр түрлі табылады онан айла».
«Мысықжан, оны да айтып әуре болма,
Жеп едім бір бұзауын өткен айда».
«Мен қайран! – Мысық айтты, – істеріңе,
Зарардан басқа нәрсе істедің бе?
Байдың көбі,
жарлының жалғызы да
Тиіпті, тыңдап тұрсам, тістеріңе.
Зараргер жұртқа тегіс болып әбден,
Енді не іздеп келдің іштеріне?
Жынды жоқ,
сені аман құтылдырып,
Алғандай бәле тілеп үстеріне;
«Не ексең, соны орарсың» деген сөз бар,
Ор енді егініңді, піскенінде!
